Արխիւ

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի հրա­տա­րակ­չա­կան բա­ժի­նը լոյս ըն­ծա­յեց հո­գե­լոյս Յա­կոբ Պատ­րիարք Նա­լեա­նի «Մեկ­նո­ղա­կան ա­ղօթք Սրբա­լոյս Իւղ Միւ­ռո­նի մա­սին» (Ս. Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցիի «Մա­տեան ող­բեր­գու­թեան» ՂԳ գլ­խի մեկ­նու­թիւն) աշ­խա­տու­թիւ­նը։ Այս գոր­ծը գրա­բա­րէ աշ­խար­հա­բա­րի վե­րա­ծած է Ցո­լակ Սրկ. Յա­րու­թիւ­նեան։

Յ. ՀԵԼ­ՎԱ­ՃԵԱՆ

Թի­թե­ղա­շէն տու­նե­րու շար­քին քա­րա­շէն տու­նե­րէն մին էր մեր տու­նը:

Մեր թա­ղի տու­նե­րուն գլխա­ւոր խնդի­րը այն էր, որ ձմե­ռը անձ­րե­ւէն գո­յա­ցած ջու­րե­րը ներս կը մտնէին, բո­լորս ան­տա­նե­լի դրու­թեան մատ­նե­լով: Մա­նա­ւանդ դպրո­ցա­կան­ներս ա­ռա­ւօտ երբ արթն­նա­յինք ու տու­նե­րը ջու­րե­րով ո­ղո­ղուած գտնէինք, մեծ ու բարդ հարց էր, թէ ինչ­պէ՞ս այդ օր դպրոց պի­տի հաս­նէինք:

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Հա­յաս­տա­նի մէջ ար­դէն շուրջ ութ տա­րիէ ի վեր՝ ու­շագ­րաւ եւ հե­տաքրք­րա­կան տօն մը կը նշուի՝ Գիրք նուի­րե­լու տօ­նը: Տա­կա­ւին Հա­յաս­տա­նի Գրող­նե­րու միու­թեան լու­սա­հո­գի նա­խա­գահ Լե­ւոն Ա­նա­նեա­նի նա­խա­գա­հու­թեան օ­րօք ո­րո­շում կա­յա­ցուած է Հա­յաս­տա­նի մէջ Փետ­րուա­րի 19-ը հռչա­կել իբ­րեւ Գիրք նուի­րե­լու ա­ւան­դա­կան օր: Այս մա­սին յայ­տա­րա­րուած է 2008 թուա­կա­նին՝ նշե­լով, որ տօ­նա­կա­տա­րու­թեան նա­խա­ձեռ­նո­ղը Հա­յաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թիւնն է:

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան վե­րա­դար­ձաւ քա­ղաքս։ Ինչ­պէս ծա­նօթ է, Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը շուրջ շա­բա­թէ մը ի վեր կը գտնուէր Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ, ուր մաս­նակ­ցե­ցաւ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի բարձր նա­խա­գա­հու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցած Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի նստաշր­ջա­նին։

Ոչ եւս է ժա­մա­նա­կա­կից ի­րա­կա­նու­թեան ա­մե­նա­լու­սա­ւոր դէոմքերէն մին՝ պատ­մա­բան, աղ­բիւ­րա­գէտ Պետ­րոս Յով­հան­նի­սեան:

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան վա­ղը եր­կօ­րեայ այ­ցե­լու­թիւն մը պի­տի տայ Նիւ Եորք։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երբ յա­ճախ կը հիւ­րա­սի­րենք բա­րե­կամ­ներ ճոխ սե­ղան­նե­րու շուրջ, խոր­հա՞ծ ենք եր­բեք թէ՝ մեր սիր­տը, մեր ան­կեղ­ծու­թիւ­նը եւ մա­նա­ւա՛նդ մեր սէ­րը ճոխ է ա­նոնց հան­դէպ, որ­քան սե­ղան­նե­րը։ Ար­դա­րեւ ճա­շա­սե­ղան մը որ­քան ալ ճոխ ու հա­րուստ ըլ­լայ, ե­թէ կը պակ­սի ի­րա­կան եւ ան­կեղծ սէ­րը՝ ա­պա ու­րեմն ո՛­չինչ պի­տի ար­ժէ ա­նի­կա։

Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռոյս միա­բան հայ­րե­րէն՝ Տ. Զա­քէոս Ծ. Վրդ. Օ­հա­նեան, 10 Փետ­րուար, Չո­րեք­շաբ­թի, մեկ­նե­ցաւ Մայր Ա­թոռ Ս. Էջ­միա­ծին, ուր մաս­նակ­ցե­եցաւ Ազգային ե­կե­ղե­ցա­կան ժո­ղո­վի Կազ­մա­կերպ­ման յանձ­նա­խում­բի նիստին, որ տե­ղի ու­նե­ցաւ 12 Փետ­րուարին։

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը ե­րէկ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ ազ­գա­յին բա­րե­րար Սէր­կէյ Սար­գի­սո­վին (Ռու­սաս­տան) շնոր­հեց Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ «Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ» պա­տուոյ բարձ­րա­գոյն շքան­շա­նը։ Նո­րին Սրբու­թիւ­նը Սէր­կէյ Սար­գի­սո­վը պար­գե­ւատ­րեց՝ բարձր գնա­հա­տե­լով ա­նոր կող­մէ հայ ժո­ղո­վուր­դին եւ Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ հա­մար մա­տու­ցուած ազ­գա­նուէր ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րը։