Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սի­րոյ ա­մե­նէն ան­պատ­շաճ ու ան­յար­մար գոր­ծա­ծու­թիւ­նը կը տես­նուի «ե­սա­սի­րու­թիւն» բա­ռին մէջ՝ ուր ո՜ր­քան խորթ կ՚ե­րե­ւի «սէր»ը հոն։ Ար­դա­րեւ ե­սա­սի­րու­թիւ­նը բո­լո­րո­վին հա­կադ­րու­թիւն մըն է սի­րոյ, բայց հոն կը յայտ­նուի որ­պէս բա­ղադ­րիչ այդ ան­հա­ճոյ բա­ռին։

Հայ­­կա­կան-մի­ջազ­գա­յին գոր­ծա­րար հա­մա­ժո­ղո­վը տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Փա­րի­զի մէջ, 16 Ապ­րի­լի 2016-ին Westin Paris-Vendôme հիւ­րա­նո­ցին մէջ:

ԵԱՀԿ-ի Մինս­քեան խմբա­կի հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րը հան­դէս ե­կան յայ­տա­րա­րու­թիւ­նով մը, ո­րով անդ­րա­դար­ձան այն հա­կա­հայ բա­նա­ձե­ւե­րուն, ո­րոնք շրջա­նա­ռու­թեան մէջ կը գտնուին Եւ­րո­խոր­հուր­դի խորհր­դա­րա­նա­կան վե­հա­ժո­ղո­վին (ԵԽԽՎ) մօտ։

Թուրքիոյ մէջ ապաստան գտած գաղթականներուն համար Եւրոպական Միութեան կողմէ նախատեսուած 3 միլիառ եւրոն պիտի յատկացուի տրամաբանական ժամկէտի մը ընթացքին:
Ֆետերիքա Մոկերինի երէկ Անգարայի մէջ տեսակցեցաւ Րէճէպ Թայյիպ Էրտողանի եւ Ահմէտ Տավուտօղլուի հետ:

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Ե­րե­ւա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ շքեղ հա­մերգ մը։ Հա­յաս­տա­նի Պե­տա­կան ե­րի­տա­սար­դա­կան նուա­գա­խում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 10-ա­մեայ յո­բե­լա­նին ձօ­նուած փա­ռա­շուք ե­րե­կոյթ մըն էր այս մէ­կը, ո­րուն ներ­կայ գտնուե­ցան նաեւ Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան եւ Ա­ռա­ջին տի­կին Ռի­թա Սարգ­սեան։

Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին պա­տուեց ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թի խմբագ­րա­տու­նը։ Գե­րա­պայ­ծա­ռին կ՚ու­ղեկ­ցէր Տ. Աբ­րա­համ Ծ. Վրդ. Ֆրա­տեան։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան կը շա­րու­նա­կէ իր այ­ցե­լու­թիւ­նը դէ­պի Լոս Ան­ճե­լըս։ Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Հիւ­սի­սա­յին Ա­մե­րի­կա­յի Ա­րեւմ­տեան Թե­մէն ներս ան կը հիւ­րըն­կա­լուի ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ։

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցւոյ Հիւսիսային Ամերիկայի Արեւմտեան Թեմէն ներս:
Պատրիարքական Ընդհանուր Փոխանորդ Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեան երէկ պատարագեց Լոս Անճելըսի մէջ - Նորին Սրբազնութիւնը ձեռաց խաչ մը նուիրեց Առաջնորդ Տ. Յովնան Արքեպիսկոպոս Տէրտէրեանին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կի­րա­կի ա­ռա­ւօտ, կա­նուխ ժա­մե­րուն, նստած գողտ­րիկ, գե­ղե­ցիկ ե­կե­ղեց­ւոյ նստա­րան­նե­րուն վրայ, կը դի­տեմ Սուրբ Խո­րա­նը։ Այդ պա­հը այն խորհր­դա­ւոր պահն է՝ երբ ա­ռան­ձին մտա­ծե­լու, խորհրդա­ծե­լու եւ ապ­րե­լու ա­ռի­թը ու­նիմ վե­հա­գոյն ճշմար­տու­թիւ­նը, կ՚ամ­փո­փուիմ եւ կը վե­րա­նամ, մտա­պէս կը յափշ­տա­կուիմ երբ կը մտա­ծեմ, որ քիչ յե­տոյ այդ նոյն Սուրբ Խո­րա­նին վրայ պի­տի կա­տա­րուի աշ­խար­հի ամ­բողջ պատ­մու­թեան ե­զա­կի զո­հա­բե­րու­մը՝ նուի­րու­մը եւ պի­տի ապ­րուի կեան­քի աննման ճշմար­տու­թիւ­նը… ան­ձայն, հա­մեստ այդ Սուրբ Սե­ղա­նին վրայ։