Արխիւ

 ՅԱ­ԿՈԲ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Մի քա­նի օր ա­ռաջ հան­րա­յին փո­խադ­րա­մի­ջո­ցի մը մէջ ա­կա­նա­տե­սը ե­ղայ ա­րար­քի մը, ո­րուն ե­թէ ու­զենք ա­նուն մը տալ, մի միայն կրնանք ազ­գա­սի­րու­թիւն ա­նուա­նել:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աշ­խար­հը ի­մաս­տու­թեամբ ստեղ­ծուած է, ա­պա ու­րեմն աշ­խար­հի վրայ ա­նի­մաստ ու անն­պաս­տակ բան չկա՛յ։ Ինչ որ կը տես­նենք մեր շուր­ջը, ա­մե­նէն անն­շան նկա­տուածն իսկ ան­պայ­ման պատ­ճառ մը, նպա­տակ մը, այ­սինքն ի­մա՛ստ մը ու­նի։

Սղեր­դի եւ Թուն­ճե­լիի մէջ այ­սօր ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մե­րուն ձեր­բա­կա­լուե­ցան քա­ղա­քա­պետ­նե­րը։ Այդ եր­կու քա­ղաք­նե­րու հան­րա­պե­տա­կան ա­ւագ դա­տա­խա­զու­թիւն­նե­րուն կող­մէ քա­ղա­քա­պե­տա­րան­նե­րէն ներս կա­տա­րուե­ցան գոր­ծո­ղու­թիւն­ներ ա­ռա­ւօ­տեան կա­նուխ ժա­մե­րուն։

Ե­գիպ­տո­սի մէջ ե­րէկ ապ­րուե­ցաւ հե­տաքրք­րա­կան ի­րա­դար­ձու­թիւն մը, ինչ որ լայն ար­ձա­գանգ գտաւ մի­ջազ­գա­յին հան­րա­յին կար­ծի­քին մօտ։ Այս­պէս, վճռա­բեկ դա­տա­կան իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը ո­րո­շե­ցին կա­սեց­նել երկ­րի ընտ­րուած ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հին՝ Մու­համ­մէտ Մուր­սիի դէմ ար­ձա­կուած դա­տավ­ճի­ռը։

«Նոր Յառաջ» (Փա­րիզ).-
Հա­յաս­տա­նի կրթա­կան հա­մա­կար­գի մի­ջազ­գա­յին հա­մարկ­ման ուղ­ղու­թեամբ վեր­ջին շրջա­նին տե­ղի կ՚ու­նե­նան ու­շագ­րաւ զար­գա­ցում­ներ։ Այս ծի­րին մէջ են նաեւ այն հա­ղոր­դում­նե­րը, ըստ ո­րոնց Ֆրան­սա կը ճանչ­նայ Հա­յաս­տա­նի դպրո­ցա­կան­նե­րու վկա­յա­կան­նե­րը։ 

Պատրիարքական Ընդհանուր Փոխանորդ Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեան Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի մէջ:
Հայաստանի զանգուածային լրատուութեան միջոցներուն կողմէ աննախընթաց հետաքրքրութիւն կը ցուցաբերուի այս կարճատեւ ուղեւորութեան նկատմամբ:

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան, Ֆէ­րի­գիւ­ղի «Շի­րի­նօղ­լու» սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ «Թա­դէոս Կիւն­թէր» միջ­միու­թե­նա­կան նար­տի մրցա­շար­քին բաց­ման ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը։ Հարկ է նշել, որ մրցա­շար­քը այս տա­րի կը կազ­մա­կեր­պուի 20-րդ ան­գամ, 13 միու­թիւն­նե­րու մաս­նակ­ցու­թեամբ։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

«… ­Մեր վիթ­խա­րի ­Սա­յաթ-­Նո­վան մի հո­յա­կապ սի­րա­հար է, բռնո­ւած ու բռնկած սի­րոյ հրդե­հով, նրա լու­սի տակ էլ նկա­տում է աշ­խարհքն ու ի­րե­րը, զգում է, որ էր­ւում, վեր­ջա­նում է ին­քը, բայց մնում է ա­րի ու բա­րի, ան­չար ու ա­նա­չառ, վեհ ու վսեմ, որ­պէս աշ­խարհ­քի ու մար­դու մեծ բա­րե­կա­մը, հաս­տա­տուն սի­րով ե՛ւ դէ­պի էն «զա­լու­մը», որ ի­րեն կրակ տո­ւեց ու միշտ մնաց ան­տար­բեր, ե՛ւ դէ­պի նրանց, ո­րոնք չորս կող­մից տա­քա­ցան ու հրճո­ւե­ցին էն կրա­կով, ո­րի մէջ էր­ւում էր ին­քը, ե՛ւ դէ­պի նրանց, ո­րոնք հա­զար ու մի տե­սակ ի­րեն վշտաց­րին կեան­քում։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Նո­յեմ­բե­րի ան­սո­վոր տաք կի­րա­կի­նե­րէն մէկն է: Աշ­նա­նա­յին բազ­մա­զան գոյ­նե­րը կը մղեն ա­րուես­տի ջերմ մի­ջա­վայր մը եր­թա­լու, Կի­րա­կին կ­­՚ու­զեմ ան­ցը­նել ա­րուես­տի, գոյ­նե­րու աշ­խար­հի մը մէջ: Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին պատ­կե­րաս­րա­հը Կի­րա­կի օ­րե­րը սո­վո­րա­բար մար­դա­շատ կ­­՚ըլ­լայ, այն նկա­տա­ռու­մով, որ հանգս­տեան օր է, իսկ Եր­կու­շաբ­թի ալ պատ­կե­րաս­րա­հը գոց է, եւ մա­նա­ւանդ ա­րուես­տա­սէր­նե­րը կը փա­փա­քին Կի­րա­կին նուի­րել ա­րուես­տին: