Արխիւ

Գեր­մա­նիոյ Քէօլն քա­ղա­քին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ հա­մերգ մը, ո­րու ըն­թաց­քին հնչե­ցին Պոլ­սոյ մէջ բնա­կած հայ, հրեայ եւ յոյն յօ­րի­նող­նե­րու ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րը։ Եոր­կոս Մա­րի­նա­քի­սի խմբա­վա­րու­թեամբ, Վան­կե­լիս Քա­րի­փի­սէ, Նե­տիմ Նալ­պան­տօղ­լուէ եւ Մերտ Տէ­միր­ճիօղ­լուէ կազ­մուած «Կա­լա­թա» հա­մոյ­թը ե­լոյթ ու­նե­ցաւ Պել­ժիոյ տան մէջ։

Ի­րենց նա­հա­տակ­ման 100-րդ տա­րե­լի­ցին առ­թիւ յա­ռա­ջի­կայ Եր­կու­շաբ­թի Է­տիր­նէ­գա­բուի գե­րեզ­մա­նա­տան մէջ պի­տի ո­գե­կո­չուին Հնչա­կեան կու­սակ­ցու­թեան գոր­ծիչ Մատ­թէոս Սար­գի­սեան-Փա­րա­մազն ու իր 19 ըն­կեր­նե­րը։ Ժա­մը 17.30-ին կազ­մա­կեր­պուե­լիք ո­գե­կոչ­ման նա­խա­ձեռ­նողն է «Նոր զար­թօնք»ը։

Պրա­զի­լիոյ Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թիւ­նը տա­րա­ծեց հա­ղոր­դագ­րու­թիւն մը՝ շեշ­տե­լով, թէ կ՚ափ­սո­սայ Թուր­քիոյ կա­ռա­վա­րու­թեան կա­յա­ցու­ցած ո­րոշ­ման հա­մար, սա­կայն կան գա­ղա­փար­ներ, դիր­քո­րո­շում­ներ, ո­րոնք են­թա­կայ չեն փո­փո­խու­թեան։ «Ար­մէնփրէս»ի փո­խանց­մամբ, նա­խա­րա­րու­թիւ­նը նաեւ ափ­սո­սանք յայտ­նեց, որ Թուր­քիոյ կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը Պրա­զի­լիոյ ծե­րա­կոյ­տին կող­մէ ըն­դու­նուած բա­նա­ձե­ւի ա­ռըն­չու­թեամբ նման դիր­քո­րո­շում մը յայտ­նած է, քա­նի որ ան իր հա­մե­րաշ­խու­թիւնն ու հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թիւ­նը կը յայտ­նէր հայ ժո­ղո­վուր­դին՝ Մեծ ե­ղեռ­նի 100-րդ տա­րե­լի­ցի եւ ան­մեղ մար­դոց զո­հուե­լուն կա­պակ­ցու­թեամբ։

​Եր​եսփոխանական ընտրութեանց աւարտին գործընթացը հետզհետէ կը թեւակոխէ պաշտօնական փուլ:
Համախոհական կառավարութեան ստեղծման ուղղութեամբ մայրաքաղաք Անգարայէն կը հնչեն տարբեր տեսակէտներ, կ՚առնուին քայլեր:
Ե­րես­փո­խա­նա­կան ընտ­րու­թեանց ա­ւար­տին երկ­րի ղե­կա­վա­րու­թիւ­նը ձե­ւա­ւո­րե­լու աշ­խա­տան­քը հետզ­հե­տէ կը մտնէ պաշ­տօ­նա­կան հու­նէ մը ներս։

Ա­մե­րի­կա­ցի թա­տե­րա­գիր եւ ման­կա­վարժ Ռի­չըրտ Քա­լի­նոս­քիի կեն­սագ­րու­թեան մէջ շրջա­դարձ մը կը մատ­նան­շէ «Գա­զա­նը լուս­նի վրայ» թա­տե­րա­խա­ղը, զոր ան սկսած է գրել 1991-ին։ Այս ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը ան­մի­ջա­պէս մեծ հե­տաքրք­րու­թեան ար­ժա­նա­ցած է հա­մաշ­խար­հա­յին հան­րու­թեան կող­մէ, բե­մադ­րուած բազ­մա­թիւ ան­գամ­ներ եւ ար­ժա­նա­ցած բազ­մա­թիւ մրցա­նակ­նե­րու։

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Յայտնի դերասան Լէոնիտ Ենգիբարեան բիւր յարգանքի առարկայ կը դառնայ իր ծննդեան 80-ամեայ յոբելեանի ներկայ շրջանին:
Վաստակաւոր արուեստագէտը այժմէն ապահոված է իր ուրոյն տեղը հայկական թատրոնի պատմութեան մէջ՝ շնորհիւ բազմամեայ բեղուն գործունէութեան:

«Նիւք­հէթ Է­րէն» ստեղ­ծա­գործ գրա­կա­նու­թեան աշ­խա­տա­նո­ցը («ՆԷՅՅԱ») 1915-ը կան­խող շրջա­նի ա­րեւմ­տա­հայ գրա­կա­նու­թեան հետ­քե­րը բա­ցա­յայ­տող ծրա­գիր մը ներ­կա­յաց­նե­լու նպա­տա­կով այ­ցե­լե­ցին Ե­րե­ւան։

Ֆրան­սա­հայ ա­նուա­նի պատ­մա­բան Ռայ­մոն Գէոր­գեա­նի «Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թիւն» գիր­քը, որ Մար­տին լոյս տե­սած էր թրքե­րէ­նով, ար­դէն սպա­ռած է։ «Ի­լե­թի­շիմ» հրա­տա­րակ­չա­տան կող­մէ 3000 տպա­քա­նա­կով հրա­տա­րա­կուած այս ար­ժէ­քա­ւոր հա­տո­րին խմբա­գիր­ներն էին Ահ­մէտ Ին­սէլ եւ Քե­րէմ Իւ­նիւ­վար։

Հայաստանի Մշակոյթի նախարարութիւնը առաջնահերթ կարեւորութիւն կու տայ թուայնացման:
Յասմիկ Պօղոսեանի բացատրութիւններով, աշխատանքները կ՚ընդգրկեն նաեւ ժապաւէններն ու ձայնագրութիւնները: