Արխիւ

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ կը մաս­նակ­ցի ի­մաս­տու­թեան եւ բա­րու­թեան Ա­րար­չին, որ կու տայ ա­նոր իր ա­րարք­նե­րուն տի­րա­պե­տե­լու եւ ինք­զինք կա­ռա­վա­րե­լու կա­րո­ղու­թիւ­նը, ճշմար­տու­թեան եւ բա­րիին հաս­նե­լու հա­մար։

1915-ի ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րէն հա­րիւր տա­րի անց պատ­մա­կան դէպ­քե­րը պաս­տառ կը բարձ­րա­նան եր­կու մա­նուկ­նե­րու հա­յեաց­քով՝ «Կո­րու­սեալ թռչուն­ներ» շար­ժա­պատ­կե­րի մի­ջո­ցով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեան­քի ա­մէն ապ­րում­նե­րու եւ մարդ­կա­յին փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու մէջ ար­ժե­չափ՝ «standard» մը ու­նե­նալ կա­րե­ւոր է ան­հա­տա­կան ապ­րում­նե­րուն եւ հա­ւա­քա­կա­նու­թեան մէջ՝ փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն ա­ռո՛ղջ մշակ­ման հա­մար։

Մոնթ­րէա­լի մէջ յա­ռա­ջի­կայ Սեպ­տեմ­բե­րի 27-ին «Փո­լաք Հո­լ­»ի մէջ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ ե­ղեռ­նէն վե­րապ­րած հայ ե­րա­ժիշտ­նե­րու վաս­տա­կին նուի­րուած հա­մերգ մը, գլխա­ւոր կազ­մա­կեր­պու­թեամբ ե­րա­ժիշտ եւ դա­սա­խօս Յաս­միկ Ին­ճէ­ճի­կեա­նի։ Ստո­րեւ՝ Գա­նա­տա­յի «Ա­պա­գայ» օ­րա­թեր­թէն քա­ղե­լով կը ներ­կա­յաց­նենք այս հա­մեր­գին ման­րա­մաս­նե­րուն կա­պակ­ցու­թեամբ Յաս­միկ Ին­ճէ­ճի­կեա­նի հետ կա­տա­րուած հար­ցազրոյ­ցը։

6-7 Սեպ­տեմ­բեր 1955-ի տխուր դէպ­քե­րուն 60-րդ տա­րե­դար­ձին առ­թիւ «Իս­տոս» հրա­տա­րակ­չու­թիւ­նը հրա­պա­րա­կեց խիստ հե­տաքրք­րա­շարժ պատ­կե­րա­գիրք մը՝ «Պատ­րիար­քա­կան լու­սան­կա­րիչ Տի­միթ­րիոս Քա­լու­մե­նո­սի ոսպ­նեա­կէն 6-7 Սեպ­տեմ­բեր 1955-ը» խո­րագ­րով։

Ե­րէկ, մայ­րա­քա­ղաք Ան­գա­րա­յի մէջ գու­մա­րուե­ցաւ Ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թեան խոր­հուր­դին հեր­թա­կան ժո­ղո­վը։ Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղա­նի գլխա­ւո­րու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցած նիս­տին ա­ռա­ջին ան­գամ մաս­նակ­ցե­ցան Նո­յեմ­բե­րի 1-ին նա­խա­տե­սուած ընտ­րու­թեան ըն­դա­ռաջ կազ­մուած ժա­մա­նա­կա­ւոր կա­ռա­վա­րու­թեան պատ­կան ան­դամ­նե­րը։

Անուշ Թրուանց կը տեղեկացնէ Երեւանէն.-

Քոպանի-Սուրուչ-Իսթանպուլ-Երեւան առանցքին վրայ ապրուած ոդիսականին աւարտը:
Թովմասեանները օդակայանին մէջ դիմաւորուեցան եւ իրենց կացավայրը առաջնորդուեցան պատասխանատուներուն կողմէ:

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի Տեղեկատուութեան համակարգի տնօրէնի ժամանակաւոր պաշտօնակատար Տ. Զաքարիա Վրդ. Բաղումեանի յայտարարութիւնները՝ ԺԱՄԱՆԱԿ-ին:
«Անկասկած երջանիկ է այն կաթողիկոսը, որ իր գահակալութեան ընթացքին նոյնիսկ անգամ մը կ՚օրհնէ Սրբալոյս Միւռոնը»:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մկրտիչ Ա. Վա­նե­ցի Խրի­մեան՝ Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կոս (1892-1907), Հայ ե­կե­ղե­ցա­կան պատ­մու­թեան մէջ ե­զա­կի դէմ­քե­րէն մէկն է ե­ղած եւ այս իսկ պատ­ճա­ռով, ա­նուա­նուած է «Խրի­մեան Հայ­րիկ»։ Իր «տի­պա՛ր հո­գե­ւո­րա­կան»ի կե­ցուած­քով, կեան­քով եւ գոր­ծու­նէու­թեամբ ար­ժա­նա­ցած է «Հայ­րիկ» յոր­ջոր­ջու­մին՝ մա­նա­ւանդ իր հայ­րախ­նամ հո­գե­ւոր ծա­ռա­յու­թեամբ եւ հո­գա­ծու­թեամբ ժո­ղո­վուր­դին նկատ­մամբ։