Արխիւ

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած Սրբա­լոյս Միւ­ռո­նի օրհ­նու­թեան ա­րա­րո­ղու­թեան առ­թիւ հե­տե­ւեալ պատ­գա­մը տուաւ ողջ աշ­խար­հի հա­յու­թեան։ Ստո­րեւ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի վե­րա­ծե­լով կը ներ­կա­յաց­նենք Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տին պատ­գա­մը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ժո­ղովր­դա­կան յայտ­նի ա­ռա­ծը կ՚ը­սէ. «Ա­ւե­լի լա՛ւ է թշնա­միին ապ­տա­կը, քան կեղծ բա­րե­կա­մին ժպի­տը»։ Չեմ գի­տեր, կեան­քի մէջ ո՛ր­քան գոր­ծա­ծա­կան եւ ի­րա­կան է այս դի­տա­ւո­րու­թիւ­նը, բայց սա ստոյգ է, որ ա­մէն մար­դու կեղ­ծը եւ կեղ­ծա­ւո­րու­թիւ­նը վտան­գա­ւոր է եւ վնա­սա­րա՛ր։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Վե­րա­մո՜ւտ է դար­ձեալ՝ այն յու­զում­նա­խառն օ­րը, բուռն ապ­րում­նե­րով լե­ցուն պա­հը՝ եր­բեմն ո­գե­ւո­րուած, եր­բեմն տրտում եւ տխուր, եր­բեմն շփո­թած, եւ եր­բեմն ալ վրդո­ված ու տագ­նա­պա­լից։ Վե­րա­մու­տը զա­նա­զան ապ­րում­նե­րու եւ զգա­ցում­նե­րու ա­ռիթ կ՚ըն­ծա­յէ ա­մէ­նուն։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցին ե­րէկ ապ­րե­ցաւ իր բազ­մա­դա­րեան փա­ռա­ւոր պատ­մու­թեան ե­զա­կի օ­րե­րէն մին, երբ աշ­խար­հաց­րիւ հա­յու­թիւ­նը հերթական ան­գամ ա­ռաջ­նոր­դեց հո­գե­ւոր միաս­նա­կա­նու­թեան։ Հա­յոց մա՛յր ե­կե­ղե­ցին թէեւ հիմ­նա­կան գրա­ւա­կանն է այդ միաս­նա­կա­նու­թեան, նաեւ ե­րաշ­խա­ւո­րը, սա­կայն ե­րէ­կուան հանգ­րուա­նը իս­կա­պէս գա­գաթ­նա­յին էր եւ ան­նա­խըն­թաց՝ իր ապ­րուած մթնո­լոր­տի իւ­րա­յատ­կու­թիւն­նե­րով հան­դերձ։

Իս­թան­պու­լա­հայ վար­ժա­րան­նե­րէն ներս այս ա­ռա­ւօտ հնչեց վե­րա­մու­տի զան­գը։ 2015-2016 կրթա­կան շրջա­նը սկսաւ ո­գե­ւոր մթնո­լոր­տի մը մէջ։ Մեր վար­ժա­րան­նե­րու ա­շա­կերտ­նե­րը, կրթա­կան մշակ­նե­րը եւ բո­լոր պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը ապ­րե­ցան զի­րար վե­րագտ­նե­լու ու­րա­խու­թիւ­նը։

Հայաստանի Հանրապետութեան նախագահը աշխատանքային այց մը կու տայ Նիւ Եորք:
Սերժ Սարգսեան կը տեսակցի ԵԱՀԿ-ի Մինսքեան խմբակի համանախագահներուն հետ:

«Գալուստ Կիւլպէնկեան» հիմնարկի հայկական համայնքներու բաժանմունքին եւ INALCO-ի համատեղ նախաձեռնութեամբ խորհրդաժողով մը՝ Փարիզի մէջ:
21-րդ դարուն արեւմտահայերէնի դասաւանդման մարտահրաւէրներուն կապակցութեամբ տեղի ունեցան երկօրեայ ծաւալուն ու բազմակողմանի քննարկումներ:

Օ­ծու­մը ու­նի նուի­րա­գոր­ծո­ղի եւ սրբա­գոր­ծո­ղի ի­մաստ։ Այս­պէս, Աս­տու­ծոյ սպա­սար­կու­թեան կո­չուած ան­ձեր, պաշ­տօ­նեա­ներ, ա­ռար­կա­ներ եւ ա­նօթ­ներ կ՚օ­ծուէին ձի­թե­նիի իւ­ղով Աս­տուա­ծըն­տիր ան­ձե­րու ձե­ռամբ։ Օ­ծու­մով իշ­խա­նու­թեան կու գա­յին նաեւ թա­գա­ւոր­նե­րը, օ­րէն­քով կա­ռա­վա­րե­լու հա­մար ի­րենց ժո­ղո­վուր­դը։

​ՍԱՀԱԿ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ ՄԱՇԱԼԵԱՆ

​Երկ­նա­յին օրհ­նու­թիւն­ներն ըն­կա­լե­լու եր­կու մի­ջոց­ներ ու­նինք. Ա­ռա­ջի­նը՝ ուղ­ղա­կի Աս­տուծ­մէ մեր հո­գիին մէջ իջ­նող ազ­դե­ցու­թիւնն է ա­ռանց ոե­ւէ միջ­նոր­դի: Այս ա­ռու­մով մար­դու եւ Աս­տու­ծոյ մի­ջեւ ոչ մէկ բան կրնայ մտնել: