Արխիւ

Համայնքային վարիչները մտորումներու մէջ են՝ երաշխաւորելու համար մեր վարժարաններու ապագան:
Շուրջ հինգ տարի վերջ կրնայ վտանգ սպառնալ ընդհանրապէս իսթանպուլահայ դպրոցներու ցանցին համար, ուստի այժմէն նախազգուշական միջոցներ ձեռք պէտք է առնուին՝ կանխելու համար համակարգին կքիլը եւ հաւանական խուճապ մը, իսկ երկրի տնտեսութեան այժմու երթի լոյսին տակ ընկերային զօրակցութեան նոր դրութիւն մը ստեղծելու համար:

Քուէյ­թա­հայ յայտ­նի ազ­գա­յին գոր­ծիչ ու բա­րե­րար Կի­րա­կոս Գու­յում­ճեան հար­ցազ­րոյց մը տուաւ «Ա­րե­ւելք» կայ­քէ­ջին։ Ան սերտ կա­պեր մշա­կած է նաեւ Հա­յաս­տա­նի հետ եւ այդ փոր­ձա­ռու­թիւ­նը ա­ռա­ւել յատ­կան­շա­կան կը դարձ­նէ իր խորհր­դա­ծու­թիւն­նե­րը։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք ի­րեն հետ կա­տա­րուած հար­ցազ­րոյ­ցը։

Արտաքին գործոց նախարարը հանդէս եկաւ ԵԽԽՎ-ի լիագումար նիստին ընթացքին:
Չավուշօղլու անդրադարձաւ Լեռնային Ղարաբաղի հարցին եւ Երեւանի հետ յարաբերութիւններուն:

ՀԲԸՄ-ի Երիտասարդ արհեստավարժներուն առաջին գագաթաժողովը՝ համաեւրոպական մակարդակով:
15 երկիրներէ շուրջ 50 մասնակիցներ կանգ առին նոր գաղափարներու մշակման եւ նոր նախաձեռնութիւններու վրայ:

ՅԱ­ԿՈԲ ՔՈՐ­Թ­­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Ո­րո­շած էի սու­րիա­հա­յու­թեան եւ ընդ­հա­րա­պէս Սու­րիոյ ներ­կայ պա­տե­րազ­մին մա­սին չգրել ու չար­տա­յայ­տուիլ, ո­րով­հե­տեւ վստահ եմ, որ ո՛չ գրե­լը եւ ոչ ալ ար­տա­յայ­տուիը բան կրնան փո­խել: Քա­րա­ցած միտ­քերն ու կարծ­րա­ցած սիր­տե­րը, ի զօ­րու չեն ո­չինչ փո­խե­լու, ընդ­հա­կա­ռա­կը այդ քա­րա­ցած միտ­քերն ու կարծ­րա­ցած սիր­տե­րը մի միայն ի­րենց «Ե­Ս­»ին մա­սին է, որ կը մտա­ծեն:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Կը թեր­թեմ հա­մա­ցան­ցը, կը հե­տե­ւիմ հե­ռա­տե­սի­լի հայ­կա­կան հա­ղոր­դում­նե­րուն, կը խօ­սիմ Հա­լէ­պի հա­րա­զատ­նե­րուս հետ, բո­լո­րը ցաւ կ՚ար­տա­յայ­տեն: Բո­լոր լրա­տուա­մի­ջոց­նե­րուն մէջ ա­սուպ մըն է որ կը պտը­տի՝ գու­ժե­լով հա­լէ­պա­հայ նո­րօ­րեայ զո­հե­րուն մա­սին: Նոյն պատ­կեր­նե­րը կը յայտ­նուին տար­բեր է­ջե­րու վրայ, յետ­մա­հու հռչակ կը վա­յե­լեն ա­նոնք:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ու­ժը կա­րե­ւոր ազ­դակ մըն է կեան­քին հա­մար։ Ար­դա­րեւ ո՛ւժն է որ ըն­թացք կու տայ կեան­քին, ո՛ւժն է որ կ՚ե­րաշ­խա­ւո­րէ կեանք, եւ ո՛ւժն է որ ա­պա­հով ըն­թացք մը կը պատ­րաս­տէ կեան­քին։ Ան­տա­րա­կոյս բո­լորս ալ գի­տենք, թէ՝ ինչ­պէս նիւ­թա­կան-ֆի­զի­քա­կան՝ նոյն­պէս եւ հո­գե­ւոր աշ­խար­հին մէջ ու­ժե­րը ընդ­հան­րա­պէս լուռ են։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մայ­րը՝ ըն­տա­նի­քին մէջ տար­րա­կան դեր մը ու­նի, ինչ որ ան­վի­ճե­լի է։ Մայ­րը որ­պէս «կին-մարդ» ըն­տա­նի­քը կազ­մող տարր մը, ան­դամ մըն է, իսկ որ­պէս «մայր» պա­տաս­խա­նա­տու՝ ըն­տա­նի­քին թէ՛ ներ­կա­յէն, թէ՛ ա­պա­գա­յէն, քա­նի որ ըն­տա­նի­քը տե­ւա­կա­նաց­նող ան­դամ­նե­րը՝ զա­ւակ­նե­րը ա՛ն է որ կը պատ­րաս­տէ, հո­գե­պէս կը կազ­մա­ւո­րէ, մա­նա­ւանդ ա­նոնց մտա­ւոր եւ մարմ­նա­ւոր զար­գաց­ման մէջ կա­րե­ւոր դեր մը կը կա­տա­րէ։ Այս ի­մաս­տով մայ­րը, ըն­տա­նի­քին՝ այս սրբա­զան ու նուի­րա­կան միու­թեան թէ՛ հիմն է՝ թէ՛ սիւ­նը, մէկ խօս­քով՝ ա­մէն ին­չը։

Սուրիահայոց խնդիրներուն շուրջ արտահերթ ժողով մը տեղի ունեցաւ Երեւանի մէջ:
Սաֆրաստեան. «Հալէպի բախումները ա՛լ աւելի կրնան սաստկանալ մօտաւոր ապագային»: