Արխիւ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Անս­պա­սե­լի չէր Վա­րու­ժան Ա­ւե­տի­սեա­նի Կի­րա­կի ե­րե­կո­յեան ը­րած յայ­տա­րա­րու­թիւ­նը: Ան կը յայտ­նէր, որ ի­րենք միա­ձայ­նա­բար ո­րո­շած են վար դնել ի­րենց զէն­քե­րը եւ յանձ­նուիլ իշ­խա­նու­թիւն­նե­րուն:

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան այ­սօր պաշ­տօ­նա­կան այ­ցե­լու­թիւն մը կու տայ Թիֆ­լիզ՝ Վրաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Մի­խէ­յիլ Ճա­նե­լի­ծէի հրա­ւէ­րին ըն­դա­ռաջ։ Ե­րե­ւա­նի աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, Նալ­պան­տեան հան­դի­պում­ներ կ՚ու­նե­նայ Վրաս­տա­նի բարձ­րա­գոյն ղե­կա­վա­րու­թեան հետ։

Հայաստանի Ազգային անվտանգութեան ծառայութիւնը վերջնագիր տուաւ զինեալներուն:
«Սասնայ ծռեր»ու երկշաբաթեայ ոդիսականի եզրափակիչ փուլին ոստիկան մը եւս զոհուեցաւ:

Ա­թո­ռա­նիստ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ  շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցաւ նո­րոգ հան­գու­ցեալ հա­մայն­քա­յին բա­րե­րար Վրթա­նէս Սաաթ­ճըի փա­ռա­շուք յու­ղար­կա­ւո­րու­թիւ­նը։ Այս առ­թիւ Գում­գա­բուի մէջ հա­մախմ­բուե­ցան հա­մայն­քա­յին հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու բազ­մա­թիւ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, ո­րոնք փու­թա­ցած էին ար­տա­յայ­տե­լու ի­րենց վեր­ջին յար­գան­քը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Յա­ճախ կը խօ­սինք եւ խորհր­դա­ծենք կեան­քի մա­սին։ Բնա­կան պէտք է հա­մա­րուի կեան­քին մա­սին այս­քան խոր­հիլ եւ խօ­սիլ, քա­նի որ մար­դուս ա­մէն պա­հը ապ­րում մըն է, այ­սինքն կեան­քի վա­յե­լում։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Յա­կո­բոս Տեառ­նեղ­բայր, իր ընդ­հան­րա­կան նա­մա­կին մէջ կ՚ը­սէ. «Ինչ­պէս մար­մի­նը ա­ռանց հո­գիի մե­ռած է, այն­պէս ալ հա­ւատ­քը ա­ռանց գոր­ծե­րու մե­ռած է» (ՅԱ­ԿՈԲ. Բ 26)։ Եւ ինչ­պէս յա­ճախ կը կրկնենք, չի բա­ւեր բա­րիին մա­սին խոր­հիլ, բա­րին խօ­սիլ, այլ եւ մա­նա­ւա՛նդ պէտք է բա­րի գոր­ծել՝ մտա­ծու­մը եւ խօս­քը գործ­նա­կա­նի վե­րա­ծել։

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Գիր­քը պայ­քար­նե­րու յա­ջոր­դա­կա­նու­թեանբ օ­ղա­կուած ըն­թացք մըն է՝ յա­նուն յա­ւի­տե­նա­կան կեան­քի ի­րա­գոր­ծու­մի:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

«Մենք փրկուե­լու խնդիր չու­նինք։ Մենք ու­նինք ապ­րե­լու խնդիր, սոր­վե­լու, աշ­խա­տե­լու, ստեղ­ծա­գոր­ծե­լու, զար­գա­նա­լու, աշ­խար­հի հետ քա­լե­լու խնդիր։ Զէն­քով կա­րե­լի է փրկուիլ, բայց նաեւ կա­րե­լի է կորսնց­նել։ Վեր­ջին հա­շուով, զէն­քը գոր­ծիք մըն է, որ ինչ­քան ալ՝ ա­հա­ւոր, ու­նի սահ­մա­նա­փակ հնա­րա­ւո­րու­թիւն­ներ։ Մե­զի պէտք են ան­սահ­ման հնա­րա­ւո­րու­թիւն­ներ»:
Հիմա եթէ արիւն թափի, ի՞նչ պիտի ունենանք…
Տիգրան Պասկեւիչեան. «Ժո­ղո­վուր­դը ե­րե­ւա­կա­յա­կան նե­րուժ մըն է։ Այս նե­րու­ժի հար­ցին վե­րա­բե­րեալ նման քայ­լե­րու դի­մող­նե­րը միշտ ալ կը սխա­լին։ Նման հզօր, տպա­ւո­րիչ գոր­ծո­ղու­թեան եր­թալ՝ հա­շուած չըլ­լա­լով յա­ջորդ քայ­լե­րը, ա­հա­ւոր կը բար­դաց­նէ վիճակը։ Պե­տու­թեան ղե­կա­վա­րը Սերժ Սարգ­սեանն է եւ ու­րիշ ոչ ոք այս գոր­ծըն­թա­ցին վրայ ազ­դե­լու ո­րե­ւէ լծակ ու­նի»:

Նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ Ատր­պա­տա­կա­նի Հա­յոց Թե­մի Ազ­գա­յին վար­չու­թեան, 62-րդ տա­րին ըլ­լա­լով, Յու­լի­սի 14-16 թուա­կան­նե­րուն տե­ղի ու­նե­ցաւ տա­րե­կան ե­ռօ­րեայ ուխ­տագ­նա­ցու­թիւ­նը դէ­պի Ար­տա­զի Ս. Թա­դէոս ա­ռա­քեա­լի վան­քը՝ հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Տ.Տ. Ա­րամ Ա. Կա­թո­ղի­կո­սի եւ նա­խա­գա­հու­թեամբ Ատր­պա­տա­կա­նի Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գրի­գոր Եպսկ. Չիֆթ­ճեա­նի: