Արխիւ

Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան ե­րէկ շնոր­հա­ւո­րա­կան մը ու­ղար­կեց ա­մե­րի­կա­հայ յայ­նին գրող Փի­թըր Պա­լա­քեա­նին, որ ար­ժա­նա­ցաւ Փու­լի­ցէ­րեան մրցա­նա­կին։ Սարգ­սեա­նի շնոր­հա­ւո­րա­կա­նին մէջ ընդգ­ծուած է, թէ հա­մայն հա­յու­թեան հա­մար սա նշա­նա­կա­լի ի­րա­դար­ձու­թիւն մըն է։

Ժան Քլոտ Եունքէր՝ Ատրպէյճանէն պահանջեց. «Դադրեցուցէ՛ք կրակը»:
Վարչապետ Տավուտօղլու Սթրազպուրկի մէջ կրկնեց Թուրքիոյ տեսակէտները:

Կրօնական Ժողովի ատենադպիր Տ. Գրիգոր Ա. Քհնյ. Տամատեան շա­բա­թա­վեր­ջին Շնորհք Պատ­րիար­քի վախ­ճան­ման 25-րդ տարելիցին առ­թիւ Գում­գա­բուի մէջ կազ­մա­կեր­պուած ոգեկոչման երեկոյթին ընթացքին հան­դէս ե­կաւ բո­վան­դա­կա­լից ե­լոյ­թով մը։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք Տէր Հօր խօս­քը։

Գա­տը­գիւ­ղի Ա­րա­մեան-Ուն­ճեան վար­ժա­րա­նէն խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ վեր­ջերս այ­ցե­լե­ցին Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նոց։ Մեր հա­մայն­քի մե­ծա­գոյն բա­րեն­պա­տակ հաս­տա­տու­թեան հա­մա­լի­րէն ներս ա­նոնք ու­նե­ցան վառ տպա­ւո­րու­թիւն­ներ։

ՎԱՐԴԱՆ ՄԱՏ­ԹԷՈՍԵԱՆ

Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան հռչա­կա­գիրն ու հան­րա­քուէն (1990-1991) փաս­տա­կան կեր­պով նշե­ցին ա­ւե­լի քան քա­ռաս­նա­մեայ Պաղ պա­տե­րազ­մին ա­ւար­տը, ո­րուն նշան­նե­րը ար­դէն 1989-ին տրուած էին։ Այ­նու­հե­տեւ, այդ շրջա­նը կար­ծէք մեր հա­ւա­քա­կան գի­տակ­ցու­թեան մէջ ան­տե­սու­մի, ե­թէ ոչ մո­ռա­ցու­թեան մատ­նուե­ցաւ։

ՅԱԿՈԲ ԱՒԵՏԻՔԵԱՆ

Ըն­դա­մէ­նը մէկ շա­բաթ ա­ռաջ ե­թէ փո­ղո­ցը, աշ­խա­տա­վայ­րը կամ ո­րե­ւէ այլ տեղ հարց տա­յիր մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րէն ոե­ւէ մէ­կուն, թէ ի՞նչ կ՚ը­նէ, ե­թէ պա­տե­րազ­մը վերսկ­սի Ար­ցա­խի մէջ, պա­տաս­խա­նը, խիստ բոր­բո­քած ու ջղա­յին, կ՚ըլ­լար մօ­տա­ւո­րա­պէս այս­պէս. «Այդ ղա­րա­բաղ­ցի՛­նե­րը թող եր­թան պաշտ­պա­նեն Ար­ցա­խը», «Ես Սեր­ժի հա­մար ոչ մէկ բան կ՚ը­նեմ. ին­քը ին­չո՞վ ին­ծի օգ­նեց որ…», «Թող ի­րենց՝ այդ շիշ­կե­քի լա­կոտ­նե­րը եր­թան կռուե­լու», «Այդ ԴԱՀԿ-ի տղա­քը թող եր­թան ճա­կատ. ես եր­կիր, հող պաշտ­պա­նեմ, որ­պէս­զի Միհ­րա­նը օֆֆ­շոր­նե­րու մէջ փո՞ղ կու­տա­կէ»:

Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան Դպրե­վան­քի տե­սուչ Տ. Թոր­գոմ Վար­դա­պետ Տօ­նո­յեա­նի ե­լոյ­թը Գում­գա­բուի շա­բա­թա­վեր­ջի հա­մեր­գին ըն­թաց­քին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Գա­րո՜ւն է այ­լեւս… ա­հա­ւա­սիկ բո­լորս կը վկա­յենք բնու­թեան վե­րա­կեն­դա­նու­թեան՝ թէ ի՛նչ­պէս ձմե­ռուան ձիւ­նը հա­լե­ցաւ, ծա­ղիկ­ներ ծլե­ցին, ծա­ռե­րը ծաղ­կե­ցան, դաշ­տեր կա­նա­չով պա­տուե­ցան, դաշ­տե­րու մէջ ծա­ղիկ­ներ բա­ցուե­ցան, եւ գա­րու­նը ե­կաւ ա­մէ­նու­րեք։

Հա­յաս­տա­նի մէջ թո­ղար­կած են տասն­վեց խա­ղե­րէ բաղ­կա­ցած ծրար մը, որ կը սոր­վեց­նէ ա­րե­ւե­լա­հա­յե­րէն ու ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէն (որ յատ­կա­պէս ար­դիա­կան է Սփիւռ­քի մէջ): Playland Armenia խա­ղը մշա­կած է Digital Pomegranate ըն­կե­րու­թիւ­նը՝ «Գա­լուստ Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նադ­րա­մին ա­ջակ­ցու­թեամբ: