Արխիւ

ՍԱՐԳԻՍ ՄԱՀՍԷՐԷՃԵԱՆ

Քա­նի մը շա­բաթ ա­ռաջ, ստա­մոք­սի բա­ւա­կան լուրջ ան­հանգս­տու­թիւն զգա­ցի։ Կաս­կած­ներս կը տա­րու­բե­րէին պա­ղա­ռու­թեան եւ ճա­շի հե­տե­ւանք՝ թե­թեւ թու­նա­ւո­րու­մի մի­ջեւ։ Թէյ, տնա­յին դար­մա­նու­մի մի­ջոց­ներ… ար­դիւնք չտուին։ Հե­ռա­ձայ­նե­ցի բժիշ­կիս, որ նոյն օրն իսկ ժա­մադ­րու­թիւն մը ճշդեց։

Շիշ­լի մար­զա­կում­բը Ս. Զատ­կի առ­թիւ խրախ­ճանք մը կազ­մա­կեր­պեց իր մար­զա­կան դա­սըն­թացք­նե­րուն մաս­նա­կից ա­շա­կերտ­նե­րուն հա­մար։

Երու­սա­ղէ­մի Ս. Յա­րու­թեան տա­ճա­րը յա­ռա­ջի­կայ շրջա­նին պի­տի են­թար­կուի վե­րա­նո­րո­գու­թեան։ Հա­մաք­րիս­տո­նէա­կան կա­րե­ւո­րա­գոյն սրբա­վայ­րե­րու շար­քին կը դա­սուի Ս. Յա­րու­թեան տա­ճա­րը, ո­րու սրբա­զան կա­մար­նե­րուն ներ­քեւ կը գտնուի Տէր Յի­սու­սի Լոյս Գե­րեզ­մա­նը։

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բի ման­կա­պա­տա­նե­կան կազ­մը այս տա­րի եւս Ս. Զատ­կի տօ­նին առ­թիւ ա­ռար­կայ դար­ձաւ ե­րէց­նե­րու գուր­գու­րան­քին։ Դպրաց դա­սու նա­խա­գահ Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ հիւ­րըն­կա­լեց ման­կա­պա­տա­նե­կան կազ­մի երկ­սեռ ան­դամ­նե­րը, ո­րոնց յանձ­նեց Տնօ­րէն խոր­հուր­դին կող­մէ պատ­րաս­տուած տա­ղա­ւա­րի նուէր­նե­րը։

Ս. Զատկի առթիւ Գումգաբուի համայնքային ընդունելութիւնը առանձնացաւ ծանրաբեռնուած օրակարգով:
Պատրիարքարանի կողմէ կազմակերպուած համերգին պիտի մասնակցի Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնէն ներկայացուցիչ մը:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​Մարտ 21-ին վախ­ճա­նած է հայ գրա­կա­նու­թեան ար­ժա­նա­ւոր դէմ­քե­րէն բա­նաս­տեղծ ­Վա­հան ­Մի­րա­քեան (1866-1942), ո­րուն ծննդեան 150-ա­մեա­կը կը նշո­ւի այս տա­րի։

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան այ­սօր աշ­խա­տան­քա­յին այ­ցե­լու­թիւն մը կու տայ Զուի­ցե­րիա։ Ե­րե­ւա­նի պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, ան Ժը­նե­ւի մէջ կը մաս­նակ­ցի՝ Սու­րիա­յէն խոյս տա­լով այլ եր­կիր­նե­րու մէջ ա­պաս­տան գտած փախս­տա­կան­նե­րուն ա­ջակ­ցու­թիւն ցոյց տա­լու հա­մար կազ­մա­կեր­պուած բարձր մա­կար­դա­կի հան­դիպ­ման։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ո­խա­կա­լու­թիւն». ա­հա­ւա­սի՛կ մո­լու­թիւն մը՝ հո­գե­կան ախտ մը, վատ սո­վո­րու­թիւն մը, կիրք մը, որ դժբախ­տա­բար մարդս գե­րի կը դարձ­նէ, իր ճի­րան­նե­րուն մէջ բան­տար­կե­լով զայն։ «Ո­խա­կա­լու­թիւն» կը նշա­նա­կէ՝ քէն, քի­նախնդ­րու­թիւն, քէ­նէ մղուած վրէժխնդ­րու­թիւն։ Եւ այս կիր­քը կ՚ար­ծար­ծէ, կը հրահ­րէ թշնա­մու­թիւն­նե­րը, հա­կա­ռա­կու­թիւն­նե­րը, կը տե­ւա­կա­նաց­նէ կռի­ւը, պայ­քա­րը։

Հա­յաս­տան-Ատր­պէյ­ճան սահ­մա­նի եւ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բաղ-Ատր­պէյ­ճան շփման գծի եր­կայն­քին վեր­ջին օ­րե­րուն շա­րու­նա­կուե­ցան լա­րուա­ծու­թիւն­նե­րը։ Հա­յաս­տա­նի Պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան բան­բեր Արծ­րուն Յով­հան­նի­սեան տե­ղե­կա­ցուց, թէ ար­ձա­կուր­դա­յին օ­րե­րուն ի­րա­վի­ճա­կը ե­ղած է ան­հան­գիստ։