Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ա­ռա­ջին մար­դը՝ Ա­դամ, ե­դե­մա­կան դրախ­տին մէջ ե­րա­նա­կան կեանք մը ու­նէր եւ ինչ­պէս Շա­րա­կա­նա­գի­րը կ՚ը­սէ՝ «Այն­տեղ ան կը ցնծար՝ ա­ռանց տխրու­թեան կը զուար­ճա­նար տրտմու­թիւն չճանչ­ցող խնդու­թեամբ»։

Ֆրան­սա­յի Մի­յէն քա­ղա­քին մէջ ար­գի­լուե­ցան թրքե­րէն եւ ա­րա­բե­րէն դա­սե­րը։ Տե­ղա­կան մա­մու­լին մօտ ար­ձա­գանգ գտած այս կար­գադ­րու­թիւ­նը կա­տա­րուած է տեղ­ւոյն քա­ղա­քա­պե­տին՝ Ֆրան­սուա Պու­շէի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ։ Ան այս կար­գադ­րու­թիւ­նը հիմ­նա­ւո­րած է իր շրջա­նին մէջ դպրոց­նե­րէ ներս անվ­տան­գու­թեան պատ­ճա­ռա­բա­նու­թեամբ։

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Վի­րա­հա­յոց Թե­մը ան­ցեալ տա­րի շուրջ 250 հա­զար ա­մե­րի­կեան տո­լար ստա­ցաւ Վրաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թեան կող­մէ։

Թուր­քիոյ, Վրաս­տա­նի եւ Ատր­պէյ­ճա­նի ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար­նե­րը կը պատ­րաս­տուին ի­րա­կա­նաց­նել ի­րենց հեր­թա­կան հան­դի­պու­մը։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, ե­ռա­կող­մա­նի այս հեր­թա­կան տե­սակ­ցու­թիւ­նը տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Թիֆ­լի­զի մէջ, այս Ուր­բաթ։

Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղան այ­սօր ե­րե­կո­յեան կ՚ու­ղե­ւո­րուի դէ­պի Պա­քու, ուր կը հիւ­րըն­կա­լուի Ատր­պէյ­ճա­նի Նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիե­ւի կող­մէ։ Վա­ղը Պա­քուի մէջ նա­խա­տե­սուած է Թուր­քիա-Ատր­պէյ­ճան Բարձր մա­կար­դա­կի ռազ­մա­վա­րա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան խոր­հուր­դին ժո­ղո­վը, որ տե­ղի կ՚ու­նե­նայ Էր­տո­ղա­նի եւ Ա­լիե­ւի գլխա­ւո­րու­թեամբ։

«Չըփ­լաք ա­յաք­լար քում­փա­նեա­սը»ն ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Թոփ­հա­նէի իր աշ­խա­տա­նո­ցի եր­դի­քին տակ գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րուն ներ­կա­յա­ցուց ար­դի պա­րի նոր ե­լոյթ մը։ «Սար» կո­չուած է այս ներ­կա­յա­ցու­մը, ո­րու հա­մա­հե­ղի­նակ­նե­րը կը հան­դի­սա­նան Միհ­րան Թով­մա­սեան եւ Սա­րօ Ուս­տա։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Փետ­րո­ւար 15-ը ծննդեան տա­րե­դարձն է հայ ժո­ղո­վուր­դի ան­մահ­նե­րէն ­Ռու­բէն ­Սե­ւա­կի, որ կը հան­դի­սա­նայ ­Մեծ Ե­ղեռ­նի նա­հա­տակ գրող­նե­րու փա­ղան­գին կրտսե­րա­գոյն ար­ժա­նա­ւո­րը եւ, միան­գա­մայն, բարձ­րո­րակ տա­ղան­դա­ւո­րը։

«ԺԱՄԱՆԱԿ-100» մատենաշարի գիրքերուն շնորհանդէսը կը մնայ անմոռանալի:
Իշխան Չիֆթճեան, Վարդան Մատթէոսեան եւ Վահէ Թաշճեան հրաժեշտ առին քաղաքէս:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

12-րդ դա­րու վեր­ջե­րուն՝ Վրաց թա­գա­ւո­րա­կան գա­հը բարձ­րա­ցաւ Թա­մա­րա թա­գու­հին՝ որ իր գոր­ծե­րով մե­ծա­պէս սի­րե­լի ե­ղաւ ժո­ղո­վուր­դին, եւ բազ­մա­թիւ եր­գե­րու եւ ո­գե­ւո­րու­թեան ա­ռար­կայ հան­դի­սա­ցաւ։ Թա­մա­րա թա­գու­հիի իշ­խա­նու­թեան ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նին, Վրաս­տան իր քա­ղա­քա­կան ու մտա­ւո­րա­կան զար­գաց­ման բարձ­րա­գոյն աս­տի­ճա­նին հա­սաւ։