Արխիւ

Ե­րեւ­ման Ս. Խա­չի տօ­նին առ­թիւ շա­բա­թա­վեր­ջին մեծ ո­գե­ւո­րու­թիւն ապրուե­ցաւ Գու­րու­չէշ­մէի հա­մա­նուն ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։ Տա­րե­կան ա­նուան տօ­նախմ­բու­թեան կրօ­նա­կան եւ աշ­խար­հիկ ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն նա­խա­գա­հեց Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան։

Հա­յաս­տա­նի եւ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու կա­ռա­վա­րու­թիւն­նե­րուն մի­ջեւ կը քննարկուի ա­ռեւ­տու­րի եւ ներդ­րում­նե­րու մա­սին շրջա­նա­կա­յին հա­մա­ձայ­նա­գիր մը, որ մշա­կուած է եր­կու եր­կիր­նե­րու մի­ջեւ ներդ­րու­մա­յին եւ գոր­ծա­րար նա­խա­ձեռ­նու­թիւն­նե­րու աշ­խու­ժաց­ման, ա­ռեւտ­րատնտե­սա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան ընդ­լայն­ման նպա­տա­կով։

ՄԵՍ­ՐՈՊ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ Ա­ՐԱ­ՄԵԱՆ

Ապ­րիլի 12-ին Հռո­մի Սուրբ Պետ­րոս տա­ճա­րին մէջ կա­յա­ցած եւ 1915-ի զո­հե­րու յի­շա­տա­կին նուի­րուած Պա­տա­րա­գին ըն­թաց­քին, Ֆրանսիսքոս Պա­պը Սուրբ Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցին հռչա­կեց Կա­թո­ղի­կէ Եկե­ղեց­ւոյ Տիե­զե­րա­կան Վար­դա­պետ կամ ու­սու­ցիչ։ 

«Պո­ղա­զի­չի» հա­մալ­սա­րա­նի մշա­կու­թա­յին կեդ­րո­նին մէջ կա­յա­ցաւ սփիւռ­քա­հայ սի­րուած եր­գիչ Օն­նիկ Տինք­ճեա­նի եւ իր որդ­ւոյն՝ յայտ­նի ու­տա­հար Ա­րա Տինք­ճեա­նի հա­մեր­գը։ Հե­տաքր­քիր­նե­րու խուռ­նե­րամ բազ­մու­թիւն մը փու­թա­ցած էր ունկնդ­րե­լու ար­ժէ­քա­ւոր ուես­տա­գէտ­նե­րուն ե­լոյ­թին, որ ան­ցաւ տպա­ւո­րիչ մթնո­լոր­տի մը մէջ։ 

Ե­րե­ւա­նի «Սար­գիս Մու­րա­դեան» պատ­կե­րաս­րա­հին մէջ, Մա­յի­սի 5-ին, պի­տի բա­ցո­ւի «Կո­մի­տա­սը 20-րդ ­դա­րու հայ նկա­րիչ­նե­րու աչ­քե­րով» խո­րա­գրեալ ցու­ցա­հան­դէ­սը։

Ինչ­պէս ծա­նօթ է, Ապ­րիլի 12-ին Վա­տի­կա­նի Ս. Պետ­րոս տա­ճա­րին մէջ Ֆրանսիսքոս Ա. Սրբազան Քա­հա­նա­յա­պե­տին կող­մէ մա­տու­ցուած Ս. Պա­տա­րա­գը դար­ձաւ պատ­մա­կան։ Ա­րա­րո­ղու­թեան ըն­թաց­քին, Հռո­մէա­կան Կա­թո­լիկ Եկե­ղեց­ւոյ կեդ­րո­նին մէջ Ֆրան­սիս­քոս Ա. Սրբա­զան Պա­պը մատ­նան­շեց, որ «Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թիւ­նը 20-րդ դա­րու ա­ռա­ջին ցե­ղաս­պա­նու­թիւնն էր»։

Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րար Հրա­նոյշ Յա­կո­բեան վեր­ջերս Ե­րե­ւա­նի նո­րա­հաս­տատ Կո­մի­տա­սի թան­գա­րան-կա­ճա­ռին հա­մար կա­տա­րեց խորհր­դան­շա­կան նուի­րա­տուու­թիւն մը։ Հրա­նոյշ Յա­կո­բեան թան­գա­րա­նին յանձ­նեց մեծն Կո­մի­տաս Վար­դա­պե­տի բար­ձը, որ ան­տա­րա­կոյս անգ­նա­հա­տե­լի ար­ժէք մը կը ներ­կա­յաց­նէ նո­րա­հաս­տատ թան­գա­րա­նին տե­սա­կէ­տէ։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Ի­րա­նի մէջ Իս­լա­մա­կան յե­ղա­փո­խու­թեան յաղ­թա­նա­կէն ի վեր (1979) Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու հա­մար կա­րե­ւո­րա­գոյն թի­րախ եւ «թշնա­մի» դար­ձաւ շիի աշ­խար­հի ա­ռա­ջա­տա­րը հա­մա­րուող՝ Ի­րա­ն: Եւ հա­կա­ռակ ծանր ճա­նա­պար­հի մը (Ի­րան-Ի­րաք պա­տե­րազմ եւ ա­պա տնտե­սա­կան եր­կա­րա­տեւ պատ­ժա­մի­ջոց­ներ) Ի­րան յա­ջո­ղե­ցաւ շրջա­նա­յին ազ­դե­ցիկ տէ­րու­թիւն դառ­նալ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Սու­րիոյ տագ­նա­պին պա­տե­րազ­մա­կան վեր­ջին զար­գա­ցում­նե­րը կրնան ճա­նա­պարհ հար­թել քա­ղա­քա­կան նոր հանգրուա­նի մը: Վեր­ջին հանգ­րուա­նին սու­րիա­կան տագ­նա­պին հա­մար Մոս­կուա­յի մէջ կա­յա­ցած ժո­ղո­վը դրա­կան ար­դիւնք­նե­րու չյան­գե­ցաւ: Ռու­սաս­տա­նի կող­մէ գոր­ծադ­րուող ճի­գե­րը ա­պար­դիւն պի­տի անց­նէին, ո­րով­հե­տեւ գետ­նի վրայ ազ­դե­ցու­թիւն ու­նե­ցող Սու­րիոյ ընդ­դի­մու­թեան չա­փա­ւո­րա­կան թե­ւե­րը չմաս­նակ­ցե­ցան այդ ժո­ղո­վին: