Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Հետեւաբար, զգուշացէ՛ք։ Եթէ եղբայրդ մեղք գործէ՝ յանդիմանէ՛ զինք, եւ եթէ զղջայ՝ ներէ՛ իրեն։ Նոյնիսկ եթէ մէկ օրուան մէջ եօթն անգամ քեզի դէմ մեղանչէ եւ եօթն անգամ քեզի գալով ըսէ՝ կը զղջամ, պէտք է ներես իրեն» (ՂՈՒԿ. ԺԷ 3-4)։

Երեւան եւ Լիոն քաղաքներու համագործակցութեան ծիրին մէջ կ՚ակնկալուին աւելի շօշափելի արդիւնքներ:
Ժորժ Քեփենեքեան. «Իմ քաղաքապետ ըլլալու հանգամանքը միանշանակ ազդեցութիւն ունի յարաբերութիւններուն վրայ»:

Հայաստանի վարչապետ Կարէն Կարապետեանի կողմէ գլխաւորուած պատուիրակութիւնը աւարտեց իր պաշտօնական այցելութիւնը դէպի Պէյրութ։

Վարչապետ Պինալի Եըլտըրըմ Պաքուի մէջ անդրադարձաւ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտութեան:
«Ամբողջ աշխարհ արդար կը համարէ Ատրպէյճանը, սակայն կարգաւորման ուղղութեամբ կարելի չ՚ըլլար յառաջընթաց արձանագրել։ Այս հիմնախնդիրը կարեւոր է տարածքաշրջանի անվտանգութեան ու կայունութեան տասակէտէ»:

Մեծ պահոց աւանդական եռօրեայ ուխտագնացութիւնը սկսաւ Կեսարիայէն։ Նախապատրաստական աշխատութիւնները տեսնելու համար՝ 8 Մարտ, Հինգշաբթի երեկոյեան, Կեսարիա մեկնեցան՝ Տ. Յարութիւն Աբեղայ Տամատեան, Տ. Գէորգ Ա. Քհնյ. Չընարեան, Տ. Տրդատ Քհնյ. Ուզունեան, Տ. Շահէն Քհնյ. Օհանեան եւ Լեւոն Սրկ. Գույումճեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յաճախ կը խօսուի չափաւորութեան վրայ՝ որ ընկերային կեանքի ներդաշնակութեան եւ խաղաղութեան անհրաժեշտ պայմաններէն մին եւ թերեւս առաջնակա՛րգն է։

Թուրք զինեալ ուժերը մուտք գործելու վրայ են Աֆրին քաղաքի կեդրոնը. բնակիչները կը տարհանուին:
Էրտողանի խօսքերով՝ Սուրիոյ հիւսիսին միեւնոյն ժամանակ կ՚երաշխաւորուի տարածքաշրջանի ժողովուրդի ապագան:

Ուսումնասիրեց՝ Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Կոմիտաս Վարդապետ ի ծնէ օժտուած էր գեղեցիկ ձայնով, կ՚երգէր գիտակից ապրումով, խորունկ, ոգեշունչ, եւ խոհական, որովհետեւ շատ լաւ ծանօթ էր երգարուեստի ոգիին եւ գաղտնիքներուն, մեր երգերու ներքին բնոյթին եւ ինքնատիպ ոճին։ Ահա թէ ինք ինչպէ՛ս կը հասկնայ եւ կը բացատրէ երգելու արուեստը. «Երգի մը խօսքերը՝ մտքի իսկ ձայնը՝ զգացումի արտայայտութիւններն են։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ էակը միակ արարածն է, որ ունի ապագայի գաղափարը։ Ապագայի գաղափար ունենալ, կը նշանակէ ակնկալութիւններ ունենալ յառաջիկայի մասին, ծրագիրներ՝ որոնք պիտի իրականացնեն զանոնք, եւ ակնկալութիւնները պիտի ըլլան իրականութիւն, այսինքն գաղափարը, մտածումը պիտի վերածուի կեա՛նքի։ Բայց մարդուն համար չի բաւեր ապագային մասին գաղափար ունենալ, ծրագրել իր ակնկալութիւնները՝ նոյնիսկ անոնք իրականանան, միշտ անկատար պիտի մնան, միշտ թերութիւն մը պիտի զգացուի, երբ պակսի հոն բարոյական կեանքը։ Մարդ պիտի չգոհանայ իր ակնկալածին եւ ծրագրածին մասամբ իրականացումովը։