Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Ու­րեմն կը շա­րու­նա­կենք հա­տուած­ներ ներ­կա­յաց­նել Եզ­նի­կի «Եղծ Ա­ղան­դոց»էն։ Հա­տուած­նե­րու նիւթն է՝ «չա­րին ծա­գում»ը։

Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու ար­տա­քին գոր­ծոց նախ­կին նա­խա­րար, նախ­կին ա­ռա­ջին տի­կին Հի­լը­րի Քլին­թըն պաշ­տօ­նա­պէս դար­ձաւ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու նա­խա­գա­հու­թեան Դե­մոկ­րա­տա­կան կու­սակ­ցու­թեան թեկ­նա­ծուն:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ՐԱԵԱՆ

​-Ար­դար կը տես­նե՞ս, աղ­բար, որ դուն ու­նե­նաս վեց զա­ւակ­ներ, տունդ վխտայ ա­նոնց խա­ղե­րով ու ճլվլո­ցով, վա­յե­լես եր­ջան­կու­թիւ­նը բազ­ման­դամ ըն­տա­նի­քին, ա­նունդ վե­րապ­րի ա­նոնց հետ, մինչ­դեռ եղ­բայրդ զա­ւակ չու­նի, ան­կեն­դան է ա­նոր տու­նը, միշտ տխուր, միշտ մտա­հոգ:

Ինչ­պէս ե­րէկ հա­ղոր­դած էինք, Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Հիւ­սի­սա­յին Ա­մե­րի­կա­յի Ա­րե­ւե­լեան Թե­մէն ներս վեր­ջերս ձեռ­նադ­րուե­ցան եր­կու նոր քա­հա­նա­ներ։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք Նիւ Եոր­քի Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի դի­ւա­նին կող­մէ այս մա­սին հրա­պա­րա­կուած մամ­լոյ հա­ղոր­դագ­րու­թիւ­նը։

Հայց. Եկեղեցւոյ Հիւսիսային Ամերիկայի թեմերը կը ջանան համակարգել իրենց գործունէութիւնները:
Լոս Անճելըսի Սրբոց Ղեւոնդեանց Մայր տաճարին մէջ տեղի ունեցան մեծահանդէս արարողութիւններ:

Գուզ­կուն­ճու­քի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ պա­տա­րա­գեց Տ. Շա­հէն Քհնյ. Օ­հա­նեան։ Վոս­փո­րի ա­րե­ւե­լեան ա­փի մեր այս գողտ­րիկ սրբա­վայ­րը կը շէն­նայ այս Ս. Պա­տա­րագ­նե­րու մա­տուց­մամբ։ Ե­րէ­կուան եր­գե­ցո­ղու­թիւն­նե­րը գլխա­ւո­րեց Նշան Սրկ. Չալ­կը­ճեան։

ԵԱՀԿ-ի Մինս­քեան խմբա­կի ա­մե­րի­կա­ցի հա­մա­նա­խա­գահ դես­պան Ճէյմս Ո­ւոր­լիք յայ­տա­րա­րեց, որ Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան եւ Ատր­պէյ­ճա­նի Նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիեւ հա­մա­ձայ­նած են ԵԱՀԿ-ի դի­տոր­դա­կան խում­բի ընդ­լայն­ման շուրջ՝ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բաղ-Ատր­պէյ­ճան շփման գծին եւ հայ-ա­զէ­րի սահ­մա­նին եր­կայն­քով։

«Սասնայ ծռեր» զինեալներու խումբը երէկ պատանդ առաւ խումբ մը բժիշկներ:
Երեւանի իրադարձութիւնները հետզհետէ աւելի մտահոգիչ համեմատութիւններու կը հասնին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Մարդ­կա­յին միտ­քը միշտ զբա­ղե­ցու­ցած է սա հար­ցը, թէ ի՞ն­չու կայ «չար»ը եւ թէ քա­նի որ Աս­տուած բա­րի՛ է, ա­պա ու­րեմն ի՞ն­չու ա­ռիթ կու տայ չա­րին՝ որ գոր­ծէ եւ վնա­սէ իր ա­րա­րած­նե­րը։