Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ող­ջա­խո­հու­թիւն» կը նշա­նա­կէ սե­ռա­կա­նու­թեան ստեղ­ծած եւ կազ­մա­ւո­րած հա­մար­կու­մը ան­ձին մէջ եւ ա­նոր մի­ջո­ցով՝ մար­դուն «ներ­քին միու­թիւն»ը իր մարմ­նա­ւոր-ֆի­զի­քա­կան եւ հո­գե­ւոր-բա­րո­յա­կան էու­թեան մէջ։ «Սե­ռա­կա­նու­թիւն»ը՝ ո­րուն մէջ կ՚ար­տա­յայ­տուի մար­դուն մարմ­նա­կան եւ կեն­սա­բա­նա­կան աշ­խար­հին պատ­կա­նե­լիու­թիւ­նը, կը դառ­նայ անձ­նա­կան եւ իս­կա­պէս մարդ­կա­յին՝ երբ ան կը հա­մար­կուի ան­ձէ անձ կա­տա­րուած ա­ռըն­չու­թեամբ, մար­դուն եւ կնոջ ամ­բող­ջա­կան եւ ժա­մա­նա­կա­պէս ան­վերջ փո­խա­դարձ նուի­րու­մին մէջ։

Ճա­բո­նէն յայտ­նի գիտ­նա­կան Եո­շի­նո­րի Օհ­սու­մի նուա­ճեց 2016 թուա­կա­նի Նո­պէ­լեան բժշկու­թեան մրցա­նա­կը։ 71-ա­մեայ գիտ­նա­կա­նը նպաս­տած է՝ որ­պէս­զի քաղց­կե­ղի եւ փար­քին­սո­նի նման հի­ւան­դու­թիւն­նե­րը ըմբռ­նուին ա­ւե­լի լաւ։

ՄԱԿ-ի Զբօսաշրջութեան համաշխարհային կազմակերպութեան հետ կապակից երկիրներու հաւաքը:
Երեւանի մէջ ծաւալուած աշխատանքը նոր հորիզոններ կ՚ուրուագծէ Հայաստանէ ներս այս ոլորտի զարգացման առջեւ:

Հա­յաս­տա­նի մէջ նոր կա­ռա­վա­րու­թեան ձե­ւա­ւոր­ման գոր­ծըն­թա­ցը Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեա­նի ե­րէ­կուան նշա­նա­կում­նե­րով գրե­թէ եզ­րա­փակուե­ցաւ։ Ե­րէ­կուան կար­գադ­րու­թիւն­նե­րը ոչ միայն յստա­կե­ցու­ցին նո­րան­շա­նակ վար­չա­պետ Կա­րէն Կա­րա­պե­տեա­նի կող­մէ գլխա­ւո­րուած կա­ռա­վա­րու­թեան շարք մը ա­ռանց­քա­յին դէմ­քե­րը, այլ նաեւ վե­րա­ձե­ւա­ւո­րե­ցին բա­նա­կի վեր­նա­խա­ւը եւ ռազ­մա­վա­րա­կան նշա­նա­կու­թեամբ պե­տա­կան կա­ռոյց­նե­րու գլխա­ւոր դէմ­քե­րը։

Թրքական եւ օսմանական ուսումնասիրութիւններու երկրորդ համաեւրոպական համաժողովը տեղի ունեցաւ Համպուրկի մէջ:
Գիտական հաւաքին զուգահեռ կազմակերպուած ցուցահանդէսի ալպոմին մէջ յատուկ անդրադարձ՝ հայոց ձեռագրերու աւանդութեան:

Ն. ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Հա­յա­գի­տա­կան մե­ծար­ժէք ժա­ռան­գու­թեան տէր՝ բազ­մա­վաս­տակ հե­ղի­նա­կու­թիւն է Փրոֆ. Սի­րար­փի Տէր-Ներ­սէ­սեան (1896-1989), ո­րուն ծննդեան 120-ա­մեա­կը կը նշուի Սեպ­տեմ­բե­րի 5-ին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​«Լոյ­սը աշ­խարհ ե­կաւ, բայց մար­դիկ խա­ւա­րը լոյ­սէն ա­ւե­լի սի­րե­ցին, ո­րով­հե­տեւ չա­րու­թիւն կը գոր­ծէին։ Ով որ չար գործ կը կա­տա­րէ, կ՚ա­տէ լոյ­սը եւ լոյ­սին չի գար, որ­պէս­զի իր գոր­ծե­րը չյայտ­նուին։ Սա­կայն ով որ կը կա­տա­րէ ի՛նչ որ ճշմա­րիտ է՝ լոյ­սին կու գայ, որ­պէս­զի յայտ­նի ըլ­լայ թէ իր գոր­ծե­րը Աս­տու­ծոյ կամ­քին հա­մա­ձայն գոր­ծուած են» (ՅՈՎ­ՀԱՆ­ՆԷՍ, Գ 19-21)։­

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Կի­րա­կի, 25 Սեպ­տեմ­բե­րի ա­ռա­ւօ­տուն, ե­րեք կա­պար­ներ վերջ կու տա­յին Յոր­դա­նան­ցի մտա­ւո­րա­կան Նա­հէտ Հաթ­թա­րի կեան­քին: 
50-ա­մեայ ծայրայեղական մը Հաթ­թա­րը կը սպան­նէր մայ­րա­քա­ղաք Ամ­մա­նի Ար­դա­րա­դա­տու­թեան պա­լա­տի շէն­քի դրան շեմին: 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ էա­կը կը խօ­սի, խօս­քով կ՚ար­տա­յայ-տըւի եւ խօս­քը յատ­կան­շա­կան եւ իւ­րա­յա­տուկ ա­ռա­ւե­լու­թի՛ւնն է մար­դուն։ Ա­մէն մարդ կը խօ­սի, ո­մանք քիչ խօս­քով շատ բան կ՚ը­սեն, ո­մանք ալ շատ խօս­քով ո՛­չինչ կ՚ը­սեն…։