Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Զե­զի նոր սիրտ պի­տի տամ, ու ձեր ներ­սի­դին նոր հո­գի պի­տի դնեմ» (Ե­ԶԵԿ. ԼԶ 26)։ Ներ­քին խա­ղա­ղու­թիւ­նը անհ­րա­ժե՛շտ է մար­դուս հա­մար։ Խոր­հե­ցէք, սի­րե­լի­նե՜ր, ան­գամ մը՝ ա­մէն ի՛նչ ու­նիք, բայց չու­նիք խա­ղա­ղու­թիւն, ի՜նչ պի­տի ար­ժեն ձեր ու­նե­ցած­նե­րը, երբ զա­նոնք չէք կրնար վա­յե­լել խա­ղա­ղու­թեամբ։

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է մեր հա­մայն­քի ե­րէց սե­րուն­դի շատ սի­րուած ու յար­գուած դէմ­քե­րէն մին՝ Պե­տի Զի­վէր։ Յա­ռա­ջա­ցած տա­րի­քի մէջ, դժբախ­տա­բար ան ու­նե­ցած է ա­ռող­ջա­կան վե­րի­վայ­րում­ներ, իսկ բո­լո­րո­վին վեր­ջերս ան­ցու­ցած ու­ղե­ղի ա­րիւ­նա­հո­սու­թիւ­նը անշր­ջա­դար­ձե­լի հե­տե­ւանք­ներ ու­նե­ցած է իր տե­սա­կէ­տէ։

«Քո­թոթ» հրա­տա­րակ­չու­թիւ­նը Փա­րի­զի մէջ հրա­տա­րա­կած է Յաս­միկ Շա­հի­նեա­նի «Այն օ­րը, երբ…» ման­կա­կան հա­տո­րը, ո­րուն նկա­րա­զար­դում­նե­րը կա­տա­րած է Տա­ւիտ Փին­թոր։

Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նը ամ­րան ար­ձա­կուր­դի ներ­կայ շրջա­նին թա­փով կը պատ­րաս­տուի 2015-2016 կրթա­կան շրջա­նին։ Կը տե­ղե­կա­նանք, որ Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նէն ներս ներ­կա­յիս վե­րա­նո­րոգ­ման աշ­խա­տանք­ներ կ՚ի­րա­կա­նա­ցուին՝ ֆի­զի­քա­կան պայ­ման­նե­րը կա­տա­րե­լա­գոր­ծե­լու ա­ռա­ջադ­րու­թեամբ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յի­սուս, լե­րան վրայ խօ­սած քա­րո­զին մէջ՝ թան­կա­գին դա­սեր սոր­վե­ցուց Իր ա­շա­կերտ­նե­րուն՝ Աս­տու­ծոյ ա­պա­ւի­նե­լու, վստա­հե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թեան նկատ­մամբ։ Այս դա­սե­րը նպա­տակ ու­նէին քա­ջա­լե­րե­լու Աս­տու­ծոյ զա­ւակ­նե­րը բո­լոր դա­րե­րու եւ շրջան­նե­րու մէջ, ու մին­չեւ մեր օ­րե­րը՝ մե­զի կը հաս­նին ա­նոնք, մեզ խրա­տե­լու եւ սփո­փե­լու հա­մար։

Ե­փե­սոս պատ­մա­կան քա­ղա­քը ընդգր­կուե­ցաւ ԻՒ­ՆԷՍ­ՔՕ-ի հա­մաշ­խար­հա­յին ժա­ռան­գու­թեան ցու­ցա­կին մէջ։ Մշա­կոյ­թի եւ զբօ­սաշր­ջու­թեան նա­խա­րար Էօ­մէր Չե­լիք շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղե­կա­ցուց, որ պատ­մու­թեան ու մշա­կոյ­թի նկատ­մամբ ի­րենց կող­մէ ըն­ծա­յուած կա­րե­ւո­րու­թեան պտուղ­նե­րը հետզ­հե­տէ կը քա­ղեն։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Կաս­կա­ծէ վեր է, որ Ամերիկայի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Նա­խա­գահ Պա­րաք Օ­պա­մա­յի Ի­րա­նի հետ հա­մա­ձայ­նու­թիւն մը գո­յաց­նե­լու ճի­գե­րը ի­րենց դրա­կան հե­տե­ւանք­նե­րը պի­տի ու­նե­նան շրջա­նին մէջ, նոյ­նիսկ ե­թէ հա­մա­ձայ­նու­թեան ստո­րագ­րու­մը տե­ղի չու­նե­նայ: Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու հա­մար ձե­ւա­կան ստո­րագ­րու­թիւն­ներ կա­տա­րե­լու հանգ­րուա­նը վա­ղուց ան­ցած է: Կա­րե­ւո­րը Ի­րա­նը, որ­պէս հա­ւա­տա­րիմ դաշ­նա­կից պատ­րաս­տե­լու գոր­ծըն­թացն է, պայ­մա­նով, որ այդ նոր հանգ­րուա­նին մէջ Թեհ­րան նե­ղու­թիւն չպատ­ճա­ռէ Մոս­կուա­յին:

Հա­յաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թեան ջան­քե­րով ճա­նա­պար­հա­շի­նու­թեան աշ­խա­տանք­նե­րը կա­նո­նա­ւոր թա­փով կը շա­րու­նա­կուին ամ­բողջ երկ­րէն ներս։ Այս շրջագ­ծով կա՛մ կը վե­րա­նո­րո­գուին գո­յու­թիւն ու­նե­ցող ճա­նա­պարհ­նե­րը եւ կամ կը կա­ռու­ցուին նո­րե­րը։

Իս­թան­պու­լի Ճատ­րա­կի միու­թիւ­նը կը սգայ Հա­յաս­տա­նի Ճատ­րա­կի դաշ­նակ­ցու­թեան բազ­մա­մեայ պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րէն, «Շախ­մա­տա­յին Հա­յաս­տան» հան­դէ­սի գլխա­ւոր խմբա­գիր Գա­գիկ Յով­հան­նի­սեա­նի մա­հը։ Սա իս­կա­պէս լուրջ կո­րուստ մըն է ճատ­րա­կի աշ­խար­հին հա­մար։ Գա­գիկ Յով­հան­նի­սեան քա­նի մը օր ա­ռաջ մահ­կա­նա­ցուն կնքեց Ե­րե­ւա­նի մէջ, խոր ցաւ յա­ռա­ջաց­նե­լով Հա­յաս­տա­նի ճատ­րա­կի ըն­տա­նի­քին մօտ։