Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեր ա­ռօ­րեայ կեան­քին մէջ տե­սակ տե­սակ բնա­ւո­րու­թեան եւ նկա­րագ­րի տէր մար­դոց հետ կը դի­մա­ւո­րուինք։ Մարդ զգա­յուն եւ յու­զա­կան խառ­նուածք ու­նե­ցող էակ մըն է եւ այդ պատ­ճա­ռով, ու­զէ կամ չու­զէ կ՚ազ­դուի եւ կը տպա­ւո­րուի իր շուր­ջը գտնուած մար­դոց­մէ եւ պա­տա­հած դէպ­քե­րէ։

Գարակէօզեանի ընտանիքին անդամները վերամիաւորուեցան՝ ոգեկոչելով հաստատութեան հիմնադիրը:
Աւանդական Լուբիայի օրը առիթ հանդիսացաւ վարժարանի եւ անոր սաներու վերաբերեալ յիշողութեան թարմացման: Խնամակալութեան ատենապետ Տիգրան Կիւլմէզկիլ եւ իր ընկերները ջերմ մթնոլորտի մը մէջ հիւրընկալեցին զանազան սերունդներէ ընթացաւարտները:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Գումգաբուի մէջ կազմակերպուած Ս. Ծննդեան ընդունելութեան ընթացքին արծարծուած հարցերը - 2:
Պատրիարքական Ընդհանուր Փոխանորդ Տ. Արամ Արք. Աթէշեան կանգ առաւ առկախեալ ընտրութեան խնդրին վրայ:
«ԱՆԹԻԼԻԱՍԻ ԲԱՑԱԾ ԴԱՏԸ ԴԱՐՁԱԾ Է ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՀԱՐՑ ՄԸ»

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​2 Յու­նուա­րին Սէու­տա­կան Ա­րա­բիոյ Ներ­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թեան կող­մէ հրա­պա­րա­կուած հա­ղոր­դագ­րու­թիւ­նը, որ կը յայտ­նէր ծայ­րա­յե­ղական­նե­րու դէմ գոր­ծադ­րուած մա­հա­պա­տի­ժին մա­սին, քա­ղա­քա­կան պայ­թու­մի մը հե­տե­ւանք­նե­րը ու­նե­ցաւ:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Բա­ռե­րը, եր­բեմն նոյ­նիսկ գիր մը կամ շեշտ մը, բա­ւա­կան նե­րուժ ու­նին, զօ­րեղ են, ե­թէ մա­նա­ւանդ ճիշդ տե­ղին եւ պատ­շաճ կեր­պով օգ­տա­գոր­ծուին: Ա­րուես­տա­գէտ գրող­նե­րը, բա­նաս­տեղծ­նե­րը, նաեւ բա­ռաս­տեղծ են, մա­նա­ւանդ երբ տուեալ լե­զուին մէջ չեն գտներ ի­րենց ներ­քին ապ­րու­մը կամ միտ­քը լա­ւա­գոյնս ար­տա­յայ­տող բա­ռը, կը ստեղ­ծեն նո­րը, եւ ե­թէ այդ բա­ռը մար­դիկ ըն­դու­նին ու օգ­տա­գոր­ծեն, կը նե­րա­ռուի բա­ռա­րան­նե­րուն մէջ՝ հարս­տաց­նե­լով լե­զուի բա­ռա­պա­շա­րը:

Գալ­ֆաեան Տան ըն­տա­նի­քը Ա­մա­նո­րի եւ Ս. Ծննդեան շրջա­նին ապ­րե­ցաւ մեծ հրճուանք։ Տօ­նա­կան ու­րա­խու­թիւ­նը դպրո­ցը հա­մա­կած էր նա­խոր­դող շա­բաթ­նե­րէն սկսեալ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցին կը տօ­նէ մեր Տէր Յի­սուս Քրիս­տո­սի Ծննդեան եւ Աս­տուա­ծա­յայտ­նու­թեան տօ­նը։ Աս­տու­ծոյ մար­դե­ղու­թեան եւ մար­դու բնու­թիւն ստա­նա­լու հրա­շա­լի՜ ե­ղե­լու­թիւ­նը, ա­մէն տա­րի Յու­նուար 6-ին՝ որ­պէս ան­շարժ տօն։

Ն. ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Հայ ժո­ղո­վուր­դի մե­ծար­ժէք տա­ղանդ­նե­րէն Նի­կո­ղոս Սա­րա­ֆեան (1902-1972) 43 տա­րի ա­ռաջ հե­ռա­ցաւ այս կեան­քէն՝ հա­յոց սե­րունդ­նե­րուն ա­ւանդ ու ժա­ռանգ կտա­կե­լով գրա­կան-ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան խո­րա­խոր­հուրդ եւ գե­ղեց­կա­գոյն աշ­խարհ մը:

Ե­րէկ, Ս. Ծննդեան տօ­նին յա­ջոր­դած մե­ռե­լո­ցի օ­րը, Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ մա­տու­ցուած Ս. Պա­տա­րա­գին հան­դի­սա­պե­տեց եւ քա­րո­զեց Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան։ Ա­րա­րո­ղու­թեան ըն­թաց­քին ո­գե­կո­չուե­ցաւ Գա­րա­կէօ­զեան Տան բա­րե­յի­շա­տակ հիմ­նա­դի­րը՝ հո­գե­լոյս Տիգ­րան Է­ֆէն­տի Գա­րա­կէօ­զեան։