Արխիւ

Հա­յաս­տա­նէն եւ Անգ­լիա­յէն հնա­գէտ մաս­նա­գէտ­նե­րէ բաղ­կա­ցեալ ար­շա­ւա­խումբ մը վեր­ջերս ի յայտ բե­րաւ ժայ­ռա­պատ­կեր­ներ, ինչ որ ստեղ­ծած է լայն ար­ձա­գանգ։ Հա­յաս­տա­նի Սիւ­նի­քի մար­զի եւ Ար­ցա­խի սահ­մա­նագլ­խուն գտնուող Ծղուկ լեռ­նա­յին գօ­տիի յա­րա­կից տա­րած­քէն ներս հնա­գէտ­նե­րու եւ ա­րուես­տա­բան­նե­րու աշ­խա­տա­խում­բը յայտ­նա­բե­րեց ու փաս­տագ­րեց ա­ւե­լի քան հա­զար ժայ­ռա­պատ­կեր­ներ։

Աշ­խար­հահռ­չակ տու­տու­կա­հար Ճի­վան Գաս­պա­րեան յա­ռա­ջի­կայ ամ­սուան սկիզ­բին հա­մեր­գով մը հան­դէս պի­տի գայ Ե­րու­սա­ղէ­մի մէջ։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Թա­գա­ւոր մը, կը պատ­մուի, թէ ե­րազ մը տե­սած էր՝ եր­կին­քէն փո­խա­նակ անձ­րե­ւի ա­ղուէս կը տե­ղար։ Ան մտա­հո­գուած՝ ան­մի­ջա­պէս հրա­ման ար­ձա­կեց.
«Ո՛վ որ ե­րազս ին­ծի բա­ցատ­րէ, ա­նոր հա­զար ոս­կի կու տամ»։ Թա­գա­ւո­րին այս հրա­մա­նը լսող աղ­քատ մարդ մը կու գայ եւ կ՚ը­սէ. «Ե­թէ ե­րեք օր ժա­մա­նակ տաս ին­ծի, ե­րազդ կը մեկ­նեմ քե­զի»։­

«Հա­պէր Թիւրք» օ­րա­թեր­թը կը տե­ղե­կաց­նէ, որ 2015-ի ո­գե­կո­չում­նե­րուն շրջագ­ծով խումբ մը հա­յեր ա­րա­րո­ղու­թիւն մը ի­րա­կա­նա­ցու­ցած են Ա­րա­րատ լե­րան գա­գա­թին։

Ի­րա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Մու­համ­մէտ Ճե­ւատ Զա­րիֆ յա­ռա­ջի­կայ օ­րե­րուն պի­տի այ­ցե­լէ Թուր­քիա։ Իր շփում­նե­րը նա­խա­տե­սուած են Զա­րի­ֆի կող­մէ ի­րա­կա­նա­ցուե­լիք տա­րած­քաշր­ջա­նա­յին ու­ղե­ւո­րու­թեան մը ծի­րին մէջ։

Հա­յաս­տա­նի Սփիւ­քի նա­խա­րա­րու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ, Ե­րե­ւա­նի «Առ­նօ Բաբա­ջա­նեան» հա­մեր­գաս­րա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ սփիւռ­քա­հայ դաշ­նա­կա­հար­ներ՝ Մի­քա­յէլ Հայ­րա­պե­տեա­նի (Ռու­սաս­տան) եւ Րաֆ­ֆի Պետ­րո­սեա­նի (Գա­նա­տա) հա­մերգը։

Գնա­լը կղզիի մէջ գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րը ե­րէկ ող­ջու­նե­ցին ե­րի­տա­սարդ ա­րուես­տա­գի­տու­հի Գլո­տիա Էտ­նա Եաղ­սը­զօղ­լուի ա­ռա­ջին ցու­ցա­հան­դէ­սը։ «Ճաշ» ճա­շա­րա­նէն ներս բա­ցուած ցու­ցա­հան­դէ­սը խո­րագ­րուած էր «Նե­րաշ­խար­հիս գոյ­նե­րուն ձայ­նը»։

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Յայտնի գրող Կոստան Զարեանի աղջիկը՝ Նուարդ Իտալիոյ մէջ լուրջ համբաւի տիրացած էր որպէս քանդակագործ ու նկարչուհի:
Ճիշդ տասը տարի առաջ՝ 2005 թուականին ան Սանթա Մարինելլա քաղաքին մէջ կնքած էր իր մահկանացուն, մենակեաց կեանք մը ապրելէ վերջ:

Կիւմ­րիի մէջ տա­րե­մու­տին ան­հա­ւա­տա­լի վայ­րա­գու­թիւ­նով մը ող­բեր­գու­թեան տե­ղի տուած ռուս զի­նուոր Վա­լե­րի Փեր­մեա­քո­վի դա­տա­վա­րու­թիւ­նը տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ յա­ռա­ջի­կայ շա­բաթ՝ Օ­գոս­տո­սի 12-ին։