Արխիւ

ՀԱՊԿ-ի անդամ երկիրներու ղեկավարներուն գագաթաժողովը երէկ տեղի ունեցաւ Երեւանի մէջ:
Ըստ Լաւրովի, Թուրքիա կրնայ դրական դեր մը խաղալ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտութեան կարգաւորման ուղղութեամբ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Սու­րիոյ ար­դէն հինգ տա­րի­նե­րէ ի վեր շա­րու­նա­կուող ծանր պա­տե­րազ­մը ա­ռիթ կը հան­դի­սա­նայ, որ ան շրջա­պա­տող եր­կիր­նե­րու փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րը լա­րուին: Այս ա­ռու­մով տե­ղի ու­նե­ցող գոր­ծըն­թաց­նե­րուն զու­գա­հեռ բա­ցա­յայտ դար­ձած է Սէու­տա­կան Ա­րա­բիա-Ե­գիպ­տոս «բարձր լա­րու­ա­ծու­թիւն»ը: Եր­կու սիւն­նի տէ­րու­թիւն­նե­րը, ո­րոնք մինչ այ­սօր կ­­՚ապ­րէին ե­րե­ւե­լի «մեղ­րա­լու­սի­ն» մը, այ­սօր յայտ­նուած են բա­ւա­կան լա­րուած դրու­թեան մը մէջ:

Ե­րե­ւա­նի մօտ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու դես­պա­նու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ վեր­ջին օ­րե­րուն Ե­րե­ւա­նի մէջ դար­ձեալ միաս­նա­բար հան­դէս ե­կան Հա­յաս­տա­նի ե­րաժշ­տա­կան աշ­խար­հի յայտ­նի ա­նուն­նե­րէն Անտ­րէ Սի­մո­նեան ու մեր հա­մակ­րե­լի մե­ներգ­չու­հի­նե­րէն Սի­պիլ։

Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ այս Եր­կու­շաբ­թի պի­տի սկսի Հայ­կա­կան գրա­դա­րան­նե­րու մի­ջազ­գա­յին չոր­րորդ հա­մա­ժո­ղո­վը։ Մայ­րա­վան­քի հա­մա­լի­րէն ներս, «Վա­չէ եւ Թա­մար Մա­նու­կեան» մա­տե­նա­դա­րա­նէն ներս տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ հա­մա­ժո­ղո­վին հան­դի­սա­ւոր բա­ցու­մը։

Համայնքային վարիչները մտորումներու մէջ են՝ երաշխաւորելու համար մեր վարժարաններու ապագան:
Շուրջ հինգ տարի վերջ կրնայ վտանգ սպառնալ ընդհանրապէս իսթանպուլահայ դպրոցներու ցանցին համար, ուստի այժմէն նախազգուշական միջոցներ ձեռք պէտք է առնուին՝ կանխելու համար համակարգին կքիլը եւ հաւանական խուճապ մը, իսկ երկրի տնտեսութեան այժմու երթի լոյսին տակ ընկերային զօրակցութեան նոր դրութիւն մը ստեղծելու համար:

VADİP երէկ երեկոյեան շօշափեց մեր համայնքի շարք մը կենսական ու հրատապ խնդիրները, որոնք սեղանի վրայ դրուեցան ամենայն մանրամասնութեամբ:
Փոխ-վարչապետ Վէյսի Քայնաքի հետ փոքրամասնութեանց ներկայացուցիչներուն հանդիպումը թէեւ ուրուագծած է առկայ հարցերու լուծման հորիզոն մը, սակայն առանց յստակ ժամկէտի:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ճա­կա­տա­գիր» տա­ռա­ցիօ­րէն կը նշա­նա­կէ՝ նա­խա­սահ­մա­նուած վի­ճակ։ Բայց ճա­կա­տա­գի­րը որ­պէս կեան­քի ըն­թաց­քին ազ­դու մէկ տար­րը, կամ կեան­քի ճամ­բուն ու­ղե­ցոյ­ցը, ի­րա­պէս գո­յու­թիւն ու­նի՞, ա­ւե­լի բաց կեր­պով. «ճա­կա­տա­գիր» ը­սուա­ծը կա՞յ։

Սու­րիոյ ճգնա­ժա­մը հետզ­հե­տէ կը խո­րա­նայ եւ դժբախ­տա­բար մարդ­կա­յին ող­բեր­գու­թեան զու­գա­հեռ տա­կաւ ի­րա­կա­նու­թիւն կը դառ­նան վատ­թա­րա­գոյն վար­կած­նե­րը։ Ի­րա­կա­նու­թիւ­նը այն է, որ այս ճգնա­ժա­մը Սու­րիա­յով եւ ա­նոր հա­րե­ւան Ի­րա­քով չի սահ­մա­նա­փա­կուիր եւ մի­ջազ­գա­յին հար­թու­թեան վրայ լուրջ լա­րուա­ծու­թեան մը պատ­ճառ դար­ձած է։

Սուրիոյ դժոխքէն խոյս տալով Գալուստեաններու ընտանիքը երէկ հասաւ Երեւանի «Զուարթնոց» օդակայանը՝ գերադասելով անվտանգութիւնը:
Գոհար Գալուստեան. «Պզտիկներս եւ ամուսինս հանեցին քարերու տակէն, վիրաւորուած էին, փառք Աստուծոյ՝ Տէրը բուժեց զանոնք»: