Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Աս­տուա­ծա­մօր, Իր Միա­ծին Որ­դիին մօտ վե­րա­փոխ­ման տօ­նին՝ Սուրբ Պա­տա­րա­գէն յե­տոյ կը կա­տա­րուի խա­ղո­ղօրհ­նու­թեան կարգ եւ ա­պա օրհ­նուած ող­կոյզ­նե­րը կը բաժ­նուի ժո­ղո­վուր­դին։ Ար­դա­րեւ այս ա­րա­րո­ղու­թիւնն ալ ու­նի իր ի­մաս­տը, պատ­ճա­ռը՝ զոր կ՚ա­նուա­նենք իր լայն ու սո­վո­րա­կան ա­ռու­մով՝ «խոր­հուրդ»։­

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ա­մե­նա­բա­րին Աս­տուած մեր ե­րա­նու­թեան պատ­ճառ ե­ղող Աս­տուա­ծ­­սի­րու­թեան պա­տուի­րա­նէն ան­մի­ջա­պէս ետ­քը «ըն­կեր­սի­րու­թիւն» կը պա­տուի­րէ.
«Սի­րէ՛ ըն­կերդ քու ան­ձիդ պէս» (ՄԱՐԿ. ԺԲ 31)։­

Գուզ­կուն­ճու­քի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ Ս. Պա­տա­րագ մա­տոյց Տ. Շա­հէն Քհնյ. Օ­հա­նեան։ Ինչ­պէս ա­մէն Չո­րեք­շաբ­թի, այս ան­գամ եւս Վոս­փո­րի Ա­սիա­կան ա­փի մեր այս գողտ­րիկ ե­կե­ղե­ցին լե­ցուած էր հոծ թի­ւով հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րով, ո­րոնք եր­կիւ­ղա­ծու­թեամբ հե­տե­ւե­ցան ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն։

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Աղ­բի թե­ման կը շա­րու­նա­կէ մնալ ար­դիա­կան: Պայ­ման չէ, որ աղ­բը ան­պայ­ման գար­շա­հոտ ըլ­լայ: Այ­սօր, աշ­խար­հը ա­ւե­լի «քա­ղա­քա­կիր­թ» աղ­բի մէջ խոր­տա­կուե­լու վտան­գին դէմ յան­դի­ման կանգ­նած է: Այդ մէ­կը ե­լեկտ­րո­նա­յին աղբն է, ո­րուն ծա­ւա­լը նոյն­քան խե­լա­յե­ղօ­րէն կ­­՚ա­ճի, որ­քան՝ կեն­ցա­ղա­յին ու խո­հա­նո­ցա­յին աղ­բին ծա­ւա­լը:

Հա­մա­հայ­կա­կան կրթա­կան 7-րդ խորհր­դա­ժո­ղո­վը ա­ւար­տած է իր աշ­խա­տանք­նե­րը՝ որ­դեգ­րե­լով բա­նա­ձեւ մը, որ ուղ­ղոր­դիչ պի­տի ըլ­լայ Հա­յաս­տա­նի Կրթու­թեան եւ գի­տու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան հա­մար՝ յա­ռա­ջի­կայ եր­կու տա­րի­նե­րուն ըն­թաց­քին:

Ան­ջա­տո­ղա­կան ա­հա­բեկ­չա­կան ՓՔՔ կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը ե­րէկ Շրնա­քի, Մար­տի­նի եւ Տիար­պա­քը­րի մէջ ի­րա­կա­նա­ցուց յար­ձա­կում­ներ։

​Հայ-ազէրի հակամարտութեան խաղաղ կարգաւորման ուղղեալ ջանքերը յառաջ կը տարուին՝ Անգարա-Մոսկուա-Պաքու եռակողմանի դրութիւն մը ստեղծելու որոնումներու մթնոլորտին մէջ:
Վլատիմիր Փութին. «Հայաստան եւ Ատրպէյճան իսկապէս կը փափաքին գտնել Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրին լուծումը»: Ռուսաստան կ՚ենթադրէ հաշտութեան եզր մը՝ առանց պարտուողներու կամ յաղթողներու:
Սերժ Սարգսեան. «Հարցը անկարելի է լուծել՝ յղում կատարելով հետեւանքներուն, այլ ոչ թէ պատճառներու վերացման։ Շատ կարեւոր է ձեռք բերուած պայմանաւորուածութիւններուն իրականացումը»:

Գալ­ֆաեան Տան տնօ­րէ­նու­հի Այ­տա Քա­յաէր ար­դէն իր պաշ­տօ­նը փո­խան­ցած է Թա­մար Ներ­կի­զին։ Ան Գալ­ֆաեա­նի ըն­տա­նի­քէն հրա­ժեշտ կ՚առ­նէ յու­զում­նա­խառն զգա­ցում­նե­րով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Ա­մուս­նու­թիւ­նը, եւ ա­մուս­նու­թեամբ կազ­մուած ըն­տա­նի­քը՝ մարդ­կա­յին ան­հա­տա­կան եւ հա­ւա­քա­կան կեան­քին հի՛մն է։ Ուս­տի ա­մուս­նու­թիւ­նը, մարդ­կա­յին ա­մե­նա­հին եւ էա­կան միու­թիւնն է, քա­նի որ մարդ­կու­թիւ­նը կը գո­յա­տե­ւէ որ­դեծ­նու­թեան շնոր­հիւ եւ կը շա­րու­նա­կէ սե­րուն­դէ՜ սե­րունդ՝ ըն­տա­նիք­նե­րու բազ­մաց­ման հե­տե­ւան­քով։